Ο Hugo van den Broek είναι δρομέας μαραθωνίου, που μένει στο Ίτεν από το 2007. Ο Ολλανδός βρέθηκε για πρώτη φορά στην πόλη της Κένυας το 2000. Το Ίτεν, το «Σπίτι των πρωταθλητών», το χωριό που βρίσκεται στην περιοχή της Κένυας «Rift Valley» σε υψόμετρο 2.400 μέτρων είναι ουσιαστικά η «Μέκκα» όλων των δρομέων.

 

Ο Hugo van den Broek έχει ολοκληρώσει την καριέρα του ως επαγγελματίας αθλητής με το προσωπικό ρεκόρ του 2:12.08 σε μαραθώνιο και 1:03.26 σε ημιμαραθώνιο, ενώ συνεχίζει να τρέχει τρεις με πέντε φορές την εβδομάδα. Παρ 'όλα αυτά, ο Ολλανδός έχει «γυρίσει την πλάτη του» στην πατρίδα του και ζει με την σύζυγό του Hilda Kibet (ανιψιά της Lornah Kiplagat) και τα δύο τους παιδιά (ενώ περιμένει το τρίτο) στο Eldoret, περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά από το Ίτεν.

Ο van den Broek μίλησε αποκλειστικά στον συνεργάτη του Runbeat από το Ίτεν της Κένυας, Manuel Viehl για την καριέρα του ως επαγγελματίας αθλητής, την προπόνηση στο Ίτεν, αλλά και τη φιλοσοφία του ως προπονητής.

Το ξεκίνημα της καριέρας του Hugo van den Broek

Όπως πολλοί Ευρωπαίοι, έτσι και ο γεννημένος στην Ολλανδία Hugo van den Broek μεγάλωσε παίζοντας ποδόσφαιρο και ήταν πάντα έξω, μαζί με τους φίλους του. «Δύσκολα υπήρχε στιγμή που δεν ήμουν ενεργός και δεν έκανα κάτι» λέει και προσθέτει «Αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι ποτέ δεν κουραζόμουν. Όταν οι φίλοι μου είχαν τα χέρια στα γόνατα και ανέπνεαν βαριά, εγώ ήμουν πολύ… φρέσκος, δεν είχα πρόβλημα».

Ο Hugo είχε την πρώτη του επαφή με αγώνα τρεξίματος στα 13 του. «Μεταξύ των πολλών διοργανώσεων στην περιοχή μου, έλαβα μέρος σε έναν παιδικό αγώνα. Χωρίς να έχω κάνει ιδιαίτερη προπόνηση, ξεκίνησα να τρέχω γρήγορα και στο τέλος τερμάτισα δεύτερος, χάνοντας μόνο από έναν 16χρονο στα τελευταία 100 μέτρα του αγώνα. Ήταν τέλειο που επιτέλους ήμουν εξουθενωμένος. Σίγουρα ήθελα να το ζήσω ξανά». Πάντως τότε, ο Hugo συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο, πήγαινε για τρέξιμο στο δάσος κάθε εβδομάδα και αναφέρει «Πίστευα ότι σε κάθε session μου έπρεπε να τα δίνω όλα. Το τρέξιμο δεν μπορεί να είναι εύκολο. Συνεπώς, κάθε λίγες εβδομάδες έτρεχα με όλη μου την ενέργεια έξω στο δάσος».

Η μέρα που αντιλήφθηκε το ταλέντο του

Μετά την πρώτη του εμπειρία από αγώνα, ο Hugo έλαβε μέρος και σε άλλους τοπικούς αγώνες δρόμου και κέρδισε σε όλους στην κατηγορία junior. Δύο χρόνια μετά (ήταν 15 τότε) βαρέθηκε και ξεκίνησε να ανταγωνίζεται τους άνδρες στα 8 χιλιόμετρα. Οι αγώνες του δεν ήταν ποτέ πάνω από 3 χιλιόμετρα έως τότε. «Έτρεχα γενναία μπροστά όπως πάντα, και ακόμα δεν ένιωθα κουρασμένος μετά από αρκετή ώρα σε έναν αγώνα. Τότε ρώτησα έναν άλλο δρομέα που έτρεχε μαζί μου πόσο απέμενε για τον τερματισμό». Με την απάντηση ότι έμενε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, ο Hugo ανέβασε ρυθμό, έφυγε από το γκρουπ και τους πρώτους δρομείς πίσω του και τερμάτισε πρώτος στον αγώνα. «Μετά τον αγώνα ο τύπος που τερμάτισε δεύτερος μου είπε ότι θα έπρεπε να πάω μαζί του, γιατί είχα ταλέντο», λέει ο Hugo.

Ο Hugo πιθανότατα μιλάει για την μέρα που αντιλήφθηκε ότι έχει ταλέντο στο τρέξιμο.

 

Ένας φίλος έπεισε τον Hugo να μπει στην ομάδα στίβου της περιοχής. «Ακουγόταν τέλειο, καθώς είχα “ψηθεί” και θα ήθελα να δω ποιες είναι οι πραγματικές μου δυνατότητες, τι θα μπορούσα να κάνω με την προπόνηση και την πειθαρχία. Ο μόνος μου όρος προς τον προπονητή ήταν ότι θα έκανα προπόνηση μόνο στο τρέξιμο και όχι σε άλλα αθλήματα, κάτι αρκετά συχνό στην εφηβεία». Ο Guido Hartensveld συμφώνησε να γίνει ο personal trainer του Hugo για τα επόμενα 15 χρόνια. Δεν ήταν ακόμα ο καλύτερος στην Ολλανδία, άλλα ο Hugo van den Broek συνέχισε να προπονείται με προσήλωση για να φτάσει σύντομα στην κορυφή.

Η προπόνηση επαγγελματικού επιπέδου

Η προπόνηση προχωρούσε συνεχώς και ο Hugo έτρεχε 60 με 80 χιλιόμετρα στα νεανικά του χρόνια. «Ο προπονητής μου τότε, που με προπόνησε για λίγο κάτω από 15 χρόνια, είχε πάντα οραματιστεί μια μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. «Μόλις στα 20 μου ανεβάσαμε τα χιλιόμετρα και την ποιότητα στην προπόνηση αρκετά, για να κάνουμε το επόμενο βήμα». Κατά το ίδιο διάστημα, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο για να έχει και μία δεύτερη καριέρα ταυτόχρονα με το άθλημα. «Στην αρχή ήθελα να σπουδάσω ιατρική, αλλά όταν γράφτηκα στο Πανεπιστήμιο, οι γιατροί μου φαίνονταν πολύ αλαζονικοί. Γι’ αυτό το λόγο επέλεξα να σπουδάσω στο τμήμα Human Movement Sciences», λέει γελώντας ο Hugo. Δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του το όνειρο μιας επαγγελματικής καριέρας, οπότε στο τέλος των σπουδών του έκανε το επόμενο μεγάλο βήμα. Βρήκε μία part-time δουλειά, που δεν ήταν πολύ μακριά από το διαμέρισμά του και συγκεντρώθηκε ακόμα περισσότερο στην καθημερινή του προπόνηση. Απλά χρειαζόταν αρκετά χρήματα για να μπορεί να επιβιώσει και να κυνηγήσει το όνειρό του στο τρέξιμο.

 

Το 2000, ο Hugo πήγε στην Κένυα για πρώτη φορά για να κάνει προπόνηση σε υψόμετρο στο Iten και τώρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο στη ζωή του. Περιγράφει εν συντομία τη διαμονή του επτά εβδομάδων ως «Φανταστική». «Ήταν τέλειο το να δω εκατοντάδες δρομείς να τρέχουν κάθε μέρα για το μεγάλο όνειρο και να γνωρίζω ότι μπορώ κι εγώ να προπονηθώ σε αυτό το πανέμορφο περιβάλλον». Αλλά εκεί συνέβη και κάτι άλλο σημαντικό: o Hugo γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του, Hilda Kibet. Μετακόμισε μαζί του στην Ολλανδία για να σπουδάσει φυσιοθεραπεία. Αλλά ο Hugo δεν μπορούσε να αποφύγει αυτό το μαγευτικό μέρος, το Ίτεν. Επέστρεφε στο «Σπίτι των πρωταθλητών» για τέσσερις εβδομάδες μία φορά τον χρόνο, περιγράφοντάς το ως μία «αναδρομική εξέταση» που έδινε σημαντικό προπονητικό κίνητρο στην καριέρα του.

Το 2007 ήθελαν να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους στα αθλήματα πρωταθλητισμού και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κένυα. Το προσωπικό του ρεκόρ (2:12.08 από το 2004) σε μαραθώνιο δεν έσπασε, παρά την ζωή του στην Κέντα, αλλά στον ημιμαραθώνιο (1:03.26) και στα 10.000 μέτρα (29:43) έκανε αρκετά προσωπικά ρεκόρ και ανέβηκε στο βάθρο σε πολλούς αγώνες.