Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στο Runbeat, ο Hugo van den Broek μιλάει στον Manuel Viehl στο Ίτεν της Κένυας για τα τελευταία του χρόνια ως αθλητής, αλλά και τη ζωή του ως προπονητής.

Το 2004 ήταν σίγουρα μία χρονιά προόδου για τον Hugo, στον δρόμο του για την κορυφή του κόσμου, καθώς κατάφερε να βελτιώσει το προσωπικό του ρεκόρ στον μαραθώνιο σε 2:12.08. Η προετοιμασία του για εκείνη τη σεζόν ξεκίνησε πάνω από εννέα μήνες πριν, ξανά στο Ίτεν. Έμεινε εκεί για τέσσερις εβδομάδες και έκανε τις προπονήσεις του για την επόμενη σεζόν κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Μετά από αυτό επέστρεψε στην Ολλανδία με τη σύζυγό του, Hilda, που ήταν ακόμα φοιτήτρια τότε, για να εργαστεί και στην part-time δουλειά του. Η καθημερινή του ρουτίνα ξεκινούσε με τρέξιμο το πρωί, συνεχιζόταν με ύπνο, και στη συνέχεια ο Hugo εργαζόταν 12:00-16:00. Μετά τη δουλειά φορούσε ξανά τα παπούτσια του και πήγαινε για προπόνηση. Συνολικά, κάλυπτε 180-200 χιλιόμετρα την εβδομάδα τότε.

 

Ο Hugo αναφέρεται στην προετοιμασία που έκανε τότε, λέγοντας ότι γυμναζόταν κάθε δύο ή τρεις μέρες. Εστίαζε κυρίως σε προπονήσεις με μεγαλύτερες επαναλήψεις. «Οι μικρότερες προπονήσεις ήταν τότε 10 x 1k σε 2.55 – 2.57 pace για εμένα. Έτσι δούλευα στην ταχύτητά μου. Για τα μεγάλα sessions, έκανα συνήθως 5 x 5k σε pace μαραθωνίου ή 38 χιλιόμετρα long run progressive σε pace μαραθωνίου». Κάθε δύο με τρεις εβδομάδες, έκανε μία προπόνηση με 25 χιλιόμετρα tempo run, που ήταν γύρω στο 3.20 pace. «Εάν έκανα μία προπόνηση την Κυριακή, έπρεπε να κάνω το 25άρι tempo την Τρίτη, για παράδειγμα. Ο προπονητής μου έλεγε ότι πρέπει να το τρέχω σε μέτριο ρυθμό, αλλά αυτό δεν υπήρχε καν στο μυαλό μου. Ακόμα ένα σημαντικό κομμάτι, ήταν ότι έτρεξα σε πολλούς αγώνες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, έτρεξα έναν ημιμαραθώνιο σε 64:05, σε έναν αγώνα με καταιγίδα και πολύ δυνατό αέρα. Μία εβδομάδα αργότερα, έτρεξα και σε έναν άλλο ημιμαραθώνιο και την εβδομάδα που ακολούθησε, αγωνίστηκα στον αγώνα 10-mile (16k) Dam tot Damloop, που είναι ο μεγαλύτερος στην Ολλανδία. Εκεί, έτρεξα για από τον τερματισμό έως την αφετηρία με 3.30 pace, άλλαξα τα ρούχα μου, έφτιαξα τον αριθμό μου και έτρεξα δεύτερη φορά, από την αφετηρία προς τον τερματισμό με pace 3.00».

Η καλή κατάσταση στην οποία βρισκόταν φαινόταν στα αποτελέσματα των αγώνων και των προπονήσεών του, πριν από τον μαραθώνιο. Δύο εβδομάδες πριν τον μαραθώνιο είχε ακόμα μία εβδομάδα 200 χιλιομέτρων και έτρεξε έναν ημιμαραθώνιο σε 63:50, με μία ελεγχόμενη επίδοση και χωρίς να τα δίνει όλα στον αγώνα.

Τι χρειάζεται για να φτάσεις στην κορυφή του κόσμου σαν αθλητής;

Παρά το προσωπικό του ρεκόρ με 2:12.08, ο Hugo αισθάνεται ότι δεν έχει φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων του στον μαραθώνιο και ότι θα μπορούσε να κάνει έναν χρόνο μεταξύ 2:10 και 2:11. Χρειάστηκε να κάνει τρία χειρουργεία στην καριέρα του, κατά τα οποία αφαιρέθηκε μέρος του οστού στις φτέρνες του, ώστε να μπορέσει να προπονηθεί ξανά χωρίς πόνο μετά από χρόνιο πόνο στον αχίλλειο τένοντα. Όταν έκανε την πρώτη του χειρουργική επέμβαση στην αριστερή φτέρνα το 2007, δεν ζούσε απλά στην Κένυα, αλλά επέστρεψε στις δυνατές προπονήσεις και σε καλή φόρμα το 2008 και το 2009 και πέτυχε χρόνους κοντά στο 2:13 σε μαραθώνιους τα επόμενα χρόνια. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι ο προπονητής μου ήταν στην Ολλανδία και δεν με έβλεπε να προπονούμαι εδώ. Κάποιες φορές προπονούμουν παραπάνω, έκανα υπερπροπόνηση. Πίεζα τα long runs μου με πάνω από 30 χιλιόμετρα κάθε φορά, ενώ δύο μέρες μπορεί να έκανα 5 x 5km σε pace μαραθωνίου. Συνέχιζα μετά από τρεις ημέρες με 12 x 1k». Εάν είχε μειώσει την προπόνησή του σε ένα ποσοστό, θα ήταν σίγουρα σε θέση να κάνει καλύτερους χρόνους. Ένα σημαντικό tip είναι ότι πειθαρχία δεν είναι μόνο ο αρκετός ύπνος, το να τρως υγιεινά, αλλά και το να παίρνεις ρεπό, να έχεις μία μέρα ξεκούρασης, ακόμα και εάν δεν υπάρχει στο πλάνο της προπόνησής σου.

Ο Hugo van den Broek αναγκάστηκε να περάσει την πόρτα του χειρουργείου δύο ακόμα φορές μέχρι το 2012, μετά την πρώτη του επέμβαση. «Το 2010, έλαβα μέρος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά ο πόνος στην φτέρνα μου ήταν πολύ δυνατός. Σαν αποτέλεσμα, έκανα ακόμα μία επέμβαση στο δεξί μου πόδι στο τέλος του χρόνου και το κομμάτι από το κόκκαλο αφαιρέθηκε ξανά. Προσπάθησα να επιστρέψω ακόμα μία φορά, αλλά ο πόνος στην αριστερή μου φτέρνα ήρθε ξανά μετά το 2007 και έκανα ακόμα μία επέμβαση στα τέλη του 2012. Το αρνητικό αποτέλεσμα ήταν ότι δεν μπορούσα πλέον να κάνω τόσο έντονες προπονήσεις». Παρότι ακόμα μπορούσε να τρέξει με ευκολία 160 χιλιόμετρα την εβδομάδα στο υψόμετρο της Κένυας, δεν μπορούσε να διατηρήσει την ένταση που θα ήθελε.

Ψυχική δύναμη στα αθλήματα και γιατί πρέπει να δουλέψουμε σε αυτή

Ο Hugo van den Broek τονίζει πως ένα σημαντικό σημείο για την επιτυχία του είναι η ψυχική του δύναμη. «Εννοείται ότι είχα ταλέντο στο τρέξιμο, αλλιώς δεν θα κέρδιζα αγώνες όταν ήμουν παιδί. Αλλά σίγουρα είχα ένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους δρομείς όσον αφορά το κεφάλι μου». Οι περισσότεροι από τους συναθλητές του ήταν δυνατότερη από άποψη σωματοδομής, αλλά εκείνος ήταν σε θέση να ισορροπήσει τα πράγματα με την ψυχική του δύναμη. «Ήμουν σε θέση να συγκεντρωθώ πλήρως στο άθλημα και δεν χρειαζόμουν κάτι να μου αποσπάσει την προσοχή, όπως να δω μία ταινία στο σινεμά ή να “παρτάρω”. Αυτό δεν μου δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Είναι ακριβώς ό,τι πρέπει να κάνει ένας αθλητής».

Ο Hugo είχε το μεγαλύτερο πλεονέκτημα στην ηλικία των 19. Δεν ήταν σε θέση να δείξει τη δουλειά που έκανε σε επίσημους αγώνες. «Εάν έκανα προπόνηση για 14:30 στα 5.000 μέτρα, έκανα ένα πολύ καλό run για πολλή ώρα και μαζί με το γκρουπ, κατάφερνα να τρέξω μόνο 14:45. Για εμένα είχα “πρόβλημα” στο κεφάλι, γιατί στην προπόνηση ήξερα ότι μπορώ να το κάνω».

Μας είπε ότι δούλεψε με έναν αθλητικό ψυχολόγο και ότι έκανε ασκήσεις αναπνοής και συγκέντρωσης απέδωσε καρπούς. «Μπορώ να πω ότι από τότε δεν είχα ποτέ ξανά κάποιον κακό αγώνα, που να πω ότι δεν έφτασα τις δυνατότητές μου. Μπορεί να έτρεχα 13:55 και οι συναθλητές μου, που κάναμε την ίδια ακριβώς προπόνηση να έτρεχαν 14:30».

Όταν ερωτήθηκε για το εάν είναι σημαντική η συμβολή ενός αθλητικού ψυχολόγου, ο Hugo απάντησε ξεκάθαρα λέγοντας «Ναι, δεν είναι μόνο για τους ανθρώπους που είναι αδύναμοι ψυχικά, αλλά και για οποιονδήποτε θέλει να πάρει το καλύτερο δυνατόν από τον εαυτό του».

Ο Hugo van den Broek ολοκλήρωσε την καριέρα του σαν επαγγελματίας αθλητής το 2014 και από τότε εργάζεται ως προπονητής στο «The Kenya Experience». Ο Hugo έχει προπονήσει πάνω από 150 αθλητές από όλο τον κόσμο. Προς το παρόν προπονεί 22 αθλητές. Ο καλύτερος αθλητής του ήταν ο Gledys Chesir, που βελτίωσε το προσωπικό του ρεκόρ από 32 λεπτά σε 30:41 στα 10 χιλιόμετρα στο Βερολίνο. Ήταν επίσης ο καλύτερος εκείνη τη στιγμή. Σαν προπονητής, έχει καταφέρει να μάθει πολλά από συναδέλφους του. Μεταξύ άλλων, έχει μάθει πολλά από τον -πιθανότατα καλύτερο στον κόσμο- Renato Canova, αλλά και τον προπονητή του Eliud Kipchoge, Patrick Sang, με σκοπό να «πάρει» πολλά από τους αθλητές του.

«Για εμένα, ο κάθε αθλητής είναι ξεχωριστός και απολαμβάνω να δουλεύω με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους». Σύμφωνα με τον ίδιο όμως, έχουν αλλάξει μόνο λίγα πράγματα στην προπονητική σε σχέση με τότε που ήταν εκείνος αθλητής. «Η προπόνηση 20-30 χρόνια πριν ήταν διαφορετική και οι αθλητές δεν έκαναν αρκετά εξειδικευμένη δουλειά. Το 2000, δεν υπήρχε Κενυάτης που να προπονείται εξειδικευμένα για μαραθώνιο. Σήμερα δεν το βλέπεις πολύ συχνά αυτό, καθώς οι αθλητές προπονούνται κυρίως με την ίδια φιλοσοφία. Οι άνθρωποι έχουν καταλάβει τι δουλεύει και τι όχι. Για παράδειγμα, κάθε αθλητής προπονείται με threshold για αντοχή». Ο Hugo προσθέτει: «Υπάρχουν λίγες διαφορές στο εάν ένας αθλητής χρειάζεται ένταση ή μεγαλύτερη συχνότητα στις προπονήσεις του. Αλλά είτε κάποιος τρέχει 1.500 μέτρα, είτε μαραθώνιο, θα προπονηθεί με tempo runs και intervals. Πολλά χρόνια πριν, οι αθλητές έκαναν πολύ διαφορετικές προπονήσεις και δεν πίστευαν ότι θα μπορούσες να κάνεις intervals 5 x 5k σε pace μαραθωνίου για παράδειγμα. Αυτός ο “φόβος” εξαφανίστηκε και όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το training plan του κάθε αθλητή.

Η προπονητική φιλοσοφία του Hugo van den Broek

Για έναν δρομέα 5.000 μέτρων, ο Hugo προτείνει 120-140 χιλιόμετρα την εβδομάδα σε συνδυασμό με threshold (fartlek ή tempo runs), long runs, μικρά intervals της τάξης των 800 και 1000 μέτρων σε αγωνιστικό pace. «Όταν είναι δυνατόν, προγραμματίζω τρεις δύσκολες προπονήσεις για τους αθλητές μου σε μία εβδομάδα».

Στον μαραθώνιο, εκείνος και οι αθλητές του δεν ακολουθούν έναν συγκεκριμένο εβδομαδιαίο ρυθμό. Βασίζονται σε μία προπόνηση κάθε τρεις μέρες με αποκατάσταση ενδιάμεσα. «Τώρα συμβουλεύω τους αθλητές μου να κάνουν περισσότερα μικρά sessions (π.χ. 3x 4x 400m) για να διατηρήσουν την ταχύτητά τους. Κι εγώ πραγματοποιούσα αυτή την προπόνηση στον καιρό μου».

Ο Hugo μας μίλησε και για το τι χρειάζεται κάποιος για να κάνει προπονήσεις εδώ για πολύ καιρό, σαν αθλητής από μία ξένη χώρα, για να καταφέρει να βελτιωθεί χωρίς προβλήματα. «Στον αθλητή πρέπει να αρέσει η απλή ζωή εδώ και να μην του λείπουν τα σινεμά και τα πάρτι. Πρέπει να “αγκαλιάσεις” την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής, αλλιώς είναι δύσκολο να ενσωματωθείς μακροπρόθεσμα. Εάν δεν είσαι έξυπνος, θα “βουλιάξεις” εδώ και θα υπερπροπονηθείς. Πρέπει να έχεις καλή επικοινωνία με τον προπονητή σου, να προπονείσαι πιο χαλαρά τις εύκολες μέρες και μερικές να προπονηθείς λιγότερο από όσο έχεις προγραμματίσει».

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον coach Hugo για την συνέντευξη και τον χρόνο του. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθω πράγματα για την καριέρα του και να τον γνωρίζω σαν προπονητή και σαν άνθρωπο.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε ολόκληρο το πρώτο μέρος της συνέντευξης του Hugo van den Broek στο Runbeat.

Μπορείτε να έρθετε σε επαφή με τον Hugo παρακάτω:

www.trainsmarterrunfaster.com à για (online) coaching

www.itenaaccommodation.com à για φιλοξενία στο Ίτεν

Instagram: @coach_hugovandenbroek