Γράφει ο Κώστας Δούρος

Πολλές φορές έχουμε ακούσει την συγκεκριμένη φράση στη ζωή μας. Πρωτοακούστηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα όταν τον έστειλαν ταμία σε κάποια επαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην Ισπανία. Εκεί οι κατώτεροι του αναρωτήθηκαν τι φιλοδοξίες θα μπορούσε να έχει κάποιος σε αυτόν τον φτωχό τόπο και εκείνος τους απάντησε πως προτιμούσε να είναι πρώτος σε αυτά τα μέρη παρά δεύτερος στην Ρώμη.

Τι σχέση έχει με το τρέξιμο άραγε αυτή η απάντηση που έδωσε ο Ρωμαίος στρατηγός και έφτασε ως τις μέρες μας παραφρασμένη;

 

Στο μυαλό μου χωρίζω τους αγώνες τρεξίματος σε αγώνες στο χωριό και αγώνες στην πόλη. Αυτός ο διαχωρισμός δεν έχει να κάνει με το μέρος που γίνονται ούτε με την απόσταση. Ούτε καν αν είναι σε άσφαλτο ή βουνό. Έχει να κάνει με το επίπεδο των δρομέων που συμμετέχουν σε αυτούς.

 Στη χώρα μας λαμβάνουν χώρα πολλοί αγώνες όπου το επίπεδο των συμμετεχόντων είναι πολύ υψηλό και οι επιδόσεις κορυφαίες για τα ελληνικά δεδομένα.

Ο Μαραθώνιος της Αθήνας, ο γύρος της λίμνης των Ιωαννίνων, ο ημιμαραθώνιος Αιγιαλείας, ο δρόμος του Αργολικού κόλπου, το Olympus Marathon, το Ζαγόρι και σίγουρα πολλοί ακόμα. Σε αυτούς τους αγώνες είτε επειδή οι διοργανώσεις τους είναι κορυφαίες ή επειδή δίνουν κίνητρα στους elite αθλητές να παραβρεθούν, συμμετέχει κάθε χρόνο η αφρόκρεμα των Ελλήνων δρομέων. Και όχι μόνο. Αυτοί οι αγώνες έχουν κάθε χρόνο τιε περισσότερες με διαφορά συμμετοχές από τους υπόλοιπους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να είναι υψηλός, το επίπεδο των επιδόσεων να είναι κορυφαίο και ασυναγώνιστο στις πρώτες θέσεις για την πλειοψηφία των συμμετεχόντων.

Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλοί αγώνες, αυτοί του χωριού, με λίγες συμμετοχές στους οποίους αναπόφευκτα οι επιδόσεις των νικητών είναι πολύ πιο ¨γήινες¨ και ειδικά αν περιλαμβάνουν βραβεύσεις στις ηλικιακές κατηγορίες φαντάζουν και προσιτές για πολλούς από εμάς! Αγώνες που δίνουν την ευκαιρία σε απλούς αθλούμενους να βιώσουν τη χαρά του βάθρου, του κυπέλλου, της διάκρισης. Και όποιος φίλος ή φίλη έχει καταφέρει μία τέτοια επιτυχία γνωρίζει πως είναι μια ιδιαίτερη στιγμή γεμάτη χαρά!

Προσωπικά πολύ συχνά έψαχνα στο καλεντάρι διοργανώσεις με βράβευση στην ηλικιακή κατηγορία ή απομακρυσμένους αγώνες στην επαρχία για να έχω πιθανότητες να διεκδικήσω μια βράβευση. Όταν τα κατάφερα πρώτη φορά, σε ένα αγώνα του Ευκλή στο παλαιό Αεροδρόμιο όπου κέρδισα την πρώτη θέση στην ηλικιακή μου κατηγορία στα 5χλμ με 19:30 αν θυμάμαι καλά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Δημοσιεύσεις στο facebook, αφιερώσεις, φωτογραφίες… Και καλά έκανα δηλαδή! Δεν κατάλαβα! Αυτό δεν είναι το νόημα; Η χαρά της επίτευξης του στόχου μας; Μια μικρή αναγνώριση πως προσπαθήσαμε αρκετά και πέρα από καλή υγεία κερδίσαμε και ένα βραβείο για τους κόπους μας; Ακολούθησαν μερικές ακόμα τέτοιες όμορφες στιγμές. Μια άλλη φορά ταξίδεψα ως την Αρεόπολη της Λακωνίας για να τρέξω ένα δεκάρι. Κέρδισα την ομολογουμένως μικρή πλην τίμια διοργάνωση με ένα χρόνο κοντά στα 43’(το δεύτερο πεντάρι ήταν ανηφορικό από Λιμένι προς Αρεόπολη για όσους γνωρίζουν). Πάλι χαρές, χαμόγελα, φωτογραφίες με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τα σχετικά! Μία τρίτη φορά κέρδισα σε έναν αγώνα που γίνεται στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τις Αρχαίες Κλεωνές Νεμέας, μια απόσταση 7500μ που αναπαριστά την μυθολογική διαδρομή του Ηρακλή ως την Αρχαία Νεμέα για να σκοτώσει το λιοντάρι.(θα πραγματοποιηθεί ξανά το 2028, αν δεν είστε πολύ γρήγοροι να έρθετε!). Σε αυτή την περίπτωση ο αγώνας ήταν ανταγωνιστικός και τρεις συναθλητές παλέψαμε ως το τέλος! Μετά την νίκη αυτή, η χαρά μου ήταν τεράστια αφού πέρα από την προσωπική μου ικανοποίηση που κέρδισα έναν αγώνα που περνούσε από το χωριό μου, για πολλές ημέρες δεχόμουν τα συγχαρητήρια πολλών συγχωριανών μου!

Όλοι αυτοί οι αγώνες για μένα αλλά και για όσους έχουν ζήσει κάτι αντίστοιχο αποτελούν μια ανάμνηση από τις πιο γλυκές στο ταξίδι του τρεξίματος!

 

Πάμε τώρα στους άλλους, ξέρετε, σε εκείνους που έπρεπε να πατήσουμε πολλές φορές ¨επόμενη σελίδα¨ για να βρούμε το όνομά μας στη γενική κατάταξη. Σε εκείνους που ο φωτογράφος μας απαθανάτισε μισούς επειδή μας έκρυβε ο ώμος του προπορευόμενου. Σε εκείνους που ο παρουσιαστής του αγώνα την ώρα που τερματίζαμε είχε σχολάσει. Προφανώς αστειεύομαι αλλά αντιλαμβάνεστε το σκεπτικό!

Αυτοί, οι κορυφαίοι αγώνες εξυπηρετούν άλλους σκοπούς. Είναι μια ευκαιρία να κυνηγήσουμε το ρεκόρ μας περιτριγυρισμένοι από πολλούς άλλους αθλούμενους με παρόμοιες επιδόσεις αφού η δημοφιλία τους φέρνει πολύ κόσμο στην εκκίνηση! Είναι πολύ βοηθητικό όταν κυνηγάμε ένα ρεκόρ να τρέχουμε με δρομείς αντίστοιχου επιπέδου. Δημιουργούνται πιο εύκολα υποομάδες που μας διευκολύνουν να κρατήσουμε το ρυθμό-στόχο μας. Ακόμα, ένας λίγο πιο γρήγορος δρομέας μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να τον ακολουθήσουμε ως το τέλος. Η υψηλή ανταγωνιστικότητα αυτών των αγώνων είναι ιδανική για να βελτιωθούμε!

Ακόμα είναι μια καλή ευκαιρία να κατέβουμε από το σύννεφο μας. Να έρθουμε σε επαφή με το πραγματικό επίπεδο μας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Η ταπεινότητα είναι σπουδαία αρετή για έναν δρομέα και επειδή η κατάκτηση μιας θέσης σε ηλικιακή κατηγορία ή ένα ρεκόρ μπορεί να ξυπνήσει τον Κιπτσόγκε μέσα μας, καλό είναι να προσγειωνόμαστε κατά καιρούς.

Αν ρωτούσαμε λοιπόν τον Ιούλιο Καίσαρα αν θα προτιμούσε να τρέξει σε έναν επαρχιακό αγώνα στον οποίο θα είχε πιθανότητες να διεκδικήσει την πρωτιά ή σε έναν πρωτοκλασάτο αντίστοιχο όπου θα είχε την ευκαιρία να αναμετρηθεί με τους καλύτερους και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του τι θα απαντούσε; Αν κρίνουμε από αυτό που απάντησε στους υποτελείς του μάλλον θα επέλεγε να κερδίσει κάποιον επαρχιακό αγώνα. Αλλά εσείς μην είστε σαν αυτόν. Την είδαμε την τύχη του.

Η γνώμη του γράφοντος είναι κάπου στη μέση. Η βελτίωση μας, ή αναμέτρηση με τα όρια μας και η υπέρβαση τους βρίσκεται στους μεγάλους αγώνες. Σε εκείνους που κυνηγάς τον χρόνο και όχι την κατάταξη. Σε εκείνους που είσαι ώμο με ώμο με τους συναθλητές σου και πολεμάς μαζί τους το χρονόμετρο. Γιατί ο καθρέφτης είναι το χρονόμετρο κακά τα ψέματα. Ανάμεσα σε αυτούς τους αγώνες που μας βελτιώνουν, οι άλλοι που θα μας δώσουν την δυνατότητα να πετύχουμε μια νίκη είναι πολύ σημαντικοί! Αρκεί βέβαια να αναγνωρίζουμε πως νικήσαμε έναν αγώνα επειδή τη συγκεκριμένη ημέρα επέλεξαν να μην τρέξουν σε αυτόν πολλοί γρηγορότεροί μας αθλητές. Είναι σημαντικοί για συναισθηματικούς λόγους! Η χαρά, η ικανοποίηση, η αυτοεπιβεβαίωση και η αναθέρμανση της αγάπης μας με το τρέξιμο βρίσκεται για μένα σε αυτές τις στιγμές και αυτές τις διοργανώσεις. Σε αυτά τα διαμαντάκια που για μία μέρα γίνεσαι ο πρώτος του χωριού, γελάς, ανυψώνεις το ηθικό σου, γεμίζεις ωραίες αναμνήσεις την καρδιά σου και συνεχίζεις για τον επόμενο στόχο! Εις το επανιδείν! Καλές προπονήσεις με υγεία!