Το τρέξιμο πολλών χιλιομέτρων θα σας κάνει πραγματικά καλύτερο δρομέα; Μπορεί. Aλλά ο κύριος λόγος δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς. Δεν θα βελτιώσει απαραίτητα το αερόβιο ή αναερόβιο όριό σας, τη VO2 Max ή τη γενική φυσική σας κατάσταση, αλλά θα βελτιώσει την ικανότητά σας να χρησιμοποιείτε λίπος ως πηγή ενέργειας και αυτό είναι το "κλειδί" για τον αγώνα ενός μαραθωνίου.

Ο φυσιολόγος Al Claremont πίστευε ότι ο μεγάλος χιλιομετρικός όγκος, σας βοηθά να χρησιμοποιήσετε καλύτερα το γλυκογόνο, την αμυλούχα ουσία που είναι αποθηκευμένη στο ήπαρ και τους μύες και η οποία μετατρέπεται σε απλή ζάχαρη καθώς το σώμα το χρειάζεται. Οι υδατάνθρακες στη διατροφή μας είναι η κύρια πηγή γλυκογόνου μας - ένας λόγος για τον οποίο τα μακαρόνια είναι ένα τόσο δημοφιλές γεύμα πριν από τους αγώνες για τους μαραθωνοδρόμους-. Το γλυκογόνο είναι το προτιμώμενο καύσιμο για το τρέξιμο, αλλά τα επίπεδα μπορεί να εξαντληθούν μέσα σε 60 έως 90 λεπτά. Στη συνέχεια, η πηγή καυσίμου σας είναι το λίπος, το οποίο μεταβολίζεται λιγότερο αποτελεσματικά. 

Ο Claremont πίστευε ότι τα πολλά χιλιόμετρα στην ουσία διδάσκουν στο σώμα σας να καίει περισσότερο λίπος μαζί με γλυκογόνο, αυξάνοντας τα αποθέματά σας από τα 60 με 90 λεπτά έως τις 2 ώρες ή ακόμη και περισσότερο. Υποστήριζε μεταξύ άλλων ότι «Οι κορυφαίοι Μαραθωνοδρόμοι είναι πιθανώς τόσο αποτελεσματικοί στο μεταβολισμό τόσο των λιπών όσο και του γλυκογόνου καθ 'όλη τη διάρκεια των αγώνων τους (λόγω του τεράστιου όγκου της προπόνησής τους) που πιθανόν σπάνια καταστρέφουν τις "αποθήκες" τους. Ως αποτέλεσμα, δεν χτυπούν τον... τοίχο». 

 

H αύξηση του χιλιομετρικού όγκου... μας αλλάζει ως δρομείς

Ο καθηγητής William J Fink του Ball State University στο Muncie της Ιντιάνα των Η.Π.Α επισημαίνει ότι η προπόνηση μεγάλου χιλιομετρικού όγκου μπορεί να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματική χρήση των μυϊκών σας ινών. «Όταν ένας δρομέας διπλασιάζει τα χιλιόμετρα της προπόνησής του, συχνά δεν βλέπουμε καμία αλλαγή στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου του, την ικανότητα παροχής οξυγόνου στους μυς. Αυτό δείχνει κάτι άλλο - ίσως βελτιωμένες μυϊκές ίνες – που προκαλεί και τις καλύτερες επιδόσεις».

Ο Jack H Wilmore, καθηγητής αθλητικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας προσθέτει ότι υπάρχει και μια ψυχολογική επίδραση από τα πολλά χιλιόμετρα. «Όταν κάνετε 160 χιλιόμετρα την εβδομάδα, τα πόδια σας είναι διαρκώς κουρασμένα. Στη συνέχεια, όταν επιτέλους φθάνεις στα στάδιο του φορμαρίσματος (tapering) πριν από έναν σημαντικό αγώνα, αυτός ο χιλιομετρικός όγκος που "κουβαλάς" σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο δυνατός. Το ίδιο ισχύει και για έναν δρομέα των 50 χιλιομέτρων την εβδομάδα , ο οποίος μέσω μιας σταδιακής συσσώρευσης χιλιομέτρων αποκτά την ικανότητα να προπονείται άνετα στα 60 -70 χιλιόμετρα».

Εν κατακλείδι, ο Δρ Wilmore υποστηρίζει ότι τα χιλιόμετρα βοηθούν το σώμα σας να προσαρμοστεί στην επικείμενη... "τιμωρία" που θα το υποβάλλετε κατά τη διάρκεια ενός Μαραθωνίου, με τρόπους που οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να εξηγήσουν με ακρίβεια. Μάλιστα το περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο για να καταδείξει με έμφαση τι ακριβώς συμβαίνει όταν ο δρομέας θα φθάσει στην γραμμή της εκκίνησης με ελλιπή προετοιμασία ή εν πάση περιπτώσει με λίγα χιλιόμετρα στα πόδια του.«Όταν δεν είμαι σε φόρμα και αγωνίζομαι σε μεγάλες αποστάσεις, όλα πονάνε, είναι σαν να νιώθω ότι οι συνδετικοί μου ιστοί διαχωρίζονται. Αλλά όταν φτάνω σε έναν αγώνα έχοντας βγάλει την προετοιμασία και είμαι σε φόρμα, τότε όλα εξελίσσονται ομαλά κατά τη διάρκεια των 42 χιλιομέτρων».