6^ος Ημιμαραθώνιος Κρήτης, Αρκαλοχώρι, 2 Οκτωβρίου 2022

Χειροποίητο φωτογραφικό κολάζ 100 δρομέων.

Πίνακες Προτεινόμενων Περασμάτων.

Εκτίμηση για τους πρώτους νικητές.

«Μην τα παρατάς!» Παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Πολύζου.

Συγχαρητήριο στον Κώστα Γκελαούζο για το ατομικό ρεκόρ (2:14’15’’) στο Βερολίνο.

Επιμέλεια: Στέφανος Αντωνάκης.

Ο μεγάλος Διονύσης Σαββόπουλος δεν θα μπορούσε να το χε περιγράψει καλύτερα. «Ιστορία γράφουν οι παρέες»,. Αυτός ο στίχος συνοψίζει επακριβώς τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στο δικό μας Αρκαλοχώρι. Μια παρέα νέων ανθρώπων (όπως ακριβώς ορίζεται η νεότητα, ως νοητική κατάσταση κι όχι ως βιολογικό χαρακτηριστικό), με αφορμή την αγάπη για τον τόπο τους και το πάθος τους για τον αθλητισμό οραματίστηκαν, σχεδίασαν προσεκτικά, δούλεψαν σκληρά και τελικά υλοποίησαν κάτι υπέροχο. Ο Ημιμαραθώνιος Κρήτης, brand name πλέον πασίγνωστο σε όλη την Ελλάδα (αλλά και εκτός συνόρων), είναι πολλά περισσότερα από μια απλή (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αθλητική διοργάνωση. Ως τέτοια, συγκρίνεται άνετα με τις μεγαλύτερες της χώρας μας. Ταπεινή δε γνώμη του γράφοντα είναι ότι ο Ημιμαραθώνιος Κρήτης στέκεται άνετα δίπλα στον ΑΜΑ ή τον Ημιμαραθώνιο Αθηνών και δείχνει το δρόμο σε όλους τους υπόλοιπους. Δεδομένων μάλιστα των πόρων και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των διοργανώσεων της πρωτεύουσας, θα συνειδητοποιήσετε πόσο κολακευτική είναι αυτή η σύγκριση, αλλά και τι ακριβώς έχουν καταφέρει αυτά τα παιδιά μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία.

Οφείλουμε ιδιαίτερη μνεία στους πρωτεργάτες της διοργάνωσης. Ο τριαθλητής Γιώργος Αλεβυζάκης (ο μαέστρος της ορχήστρας), ο Μαραθωνοδρόμος Μαρίνος Παναγιωτάκης (ο ενορχηστρωτής κι αρχιμουσικός) κι η επίσης Μαραθωνοδρόμος κυρία Ρουμπίνη (συντονίστρια κι εμψυχωτής) είναι οι πρώτοι που θα αναφέρω – κι ωστόσο δεν είναι μόνο αυτοί. Όλα τα παιδιά από την ΑΘΛΗΣΥ Αρκαλοχωρίου υπερβάλλουν κάθε φορά εαυτόν, κι ο πήχης ανεβαίνει κάθε χρονιά και ψηλότερα. Το σημαντικότερο – κατάφεραν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν μια ολόκληρη κοινωνία, κι αυτό ίσως είναι και το πιο δύσκολο. Πέτυχαν να επικοινωνήσουν τα αγαθά του αθλητισμού (τι μεγάλο στοίχημα αλήθεια…) σε ανθρώπους που δεν είχαν την παραμικρή επαφή με το χώρο, τους ενέπλεξαν ενεργά στην όλη διοργάνωση, και έκαναν τον Ημιμαραθώνιο Κρήτης προϊόν συλλογικής προσπάθειας ενός ολόκληρου τόπου.

Αυτός ο τόπος δοκιμάστηκε σκληρά τα τελευταία χρόνια. Παραμονές του αγώνα ήταν όταν πριν δυο χρόνια χτύπησε πρώτη φορά ο Εγκέλαδος (και δε σταμάτησε έκτοτε…). Οι συνέπειες, γνωστές τοις πάση, οι πληγές, ακόμη ανοιχτές. Μια απλή βόλτα στην περιοχή κάνει την καρδιά μας να σφίγγεται. Κι όμως, σημασία δεν έχει το πόσες φορές πέφτεις, αλλά το πόσες φορές σηκώνεσαι. Αυτό, όλοι οι άνθρωποι της περιοχής το έκαναν πράξη με τον καλύτερο τρόπο. Τα χαμόγελα επέστρεψαν, οι δυσκολίες δεν τους νίκησαν, και σήμερα, δυο χρόνια μετά, μπορούν να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Αυτό είναι κι ένα από τα κεντρικά συνθήματα της εφετινής διοργάνωσης. «Είμαστε εδώ». Είμαστε ακόμη εδώ… Σκεφθείτε λίγο το εξής: σπίτια γκρεμισμένα, σπίτια με μύρια όσα προβλήματα, δουλειές που έχουν πληγεί σοβαρά ή ανεπανόρθωτα – κι όμως, αυτά ακριβώς τα σπίτια θα είναι ανοιχτά για όλους εμάς την ερχόμενη Κυριακή, σε αυτά τα ίδια σπίτια ετοιμάζουν όλες αυτές τις μέρες καλούδια και κεράσματα για όλους εμάς, από αυτά τα σπίτια είναι που θα ακούσουμε χειροκροτήματα, πειράγματα, δυο καλές κουβέντες, μαντινάδες και χαμόγελα. «Είμαστε εδώ». Αυτό απαντάμε λοιπόν κι εμείς στο ευγενικό σας κάλεσμα – κι εμείς είμαστε εδώ, μαζί σας. Όλα τα μεγάλα βρίσκονται στη θύελλα, κι από τη φωτιά βγαίνει πάντα φως. Με το καλό να ανταμώσουμε!

Στα καθαρά αθλητικό κομμάτι, όσοι έχετε τρέξει στο παρελθόν εκεί ξέρετε ότι η διαδρομή (ειδικά του Ημιμαραθωνίου) είναι μεγάλου φυσικού κάλλους μεν, πολύ απαιτητική δε. Από τη μια οι ανηφοροκατηφόρες, από την άλλη οι (συνήθως) υψηλές θερμοκρασίες της εποχής, κάνουν τον αγώνα ιδιαίτερα δύσκολο. Προκειμένου να βοηθηθούν οι συμμετέχοντες στην προσπάθειά τους, ο γράφοντας παρουσιάζει δυο πίνακες περασμάτων.

Ο πρώτος πίνακας περιλαμβάνει 29 προτάσεις, για επιδόσεις από 1:06’50’’ έως και 3:02’15’’. Κάποιες απαραίτητες επισημάνσεις εδώ:

Α. Οι προτάσεις αφορούν σε έμπειρους δρομείς, που έχουν τρέξει στο παρελθόν στο Αρκαλοχώρι, και γνωρίζουν τις δυσκολίες της διαδρομής. Είναι πολύ πιο δύσκολη από μια φλατ διαδρομή, και συγκρίνεται με τις ανηφόρες του Ημιμαραθωνίου Αθηνών. Αυτό δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει τον δρομέα (άλλωστε είμαστε για τα δύσκολα!), είναι ωστόσο κάτι που θα πρέπει να το λάβει υπ όψιν όταν καταστρώνει το αγωνιστικό πλάνο του.

Β. Αν έχει ζέστη, προσθέστε από 5’’ έως και 30’’ για κάθε πεντάρι, ανάλογα και με το επίπεδο του δρομέα. Για κάθε επίδοση – στόχο, ισχύει η απόκλιση συν/πλην 1’00’’.

 

Γ. Τα προτεινόμενα περάσματα αφορούν στην ακριβή μέτρηση της διαδρομής, όπως αυτή αποτυπώνεται στο οδόστρωμα. Κρατήστε το αυτό, καθώς τα ρολόγια μας (λιγότερο ή περισσότερο), αποδεδειγμένα «χάνουν».

Δ. Στον πίνακα, η διαδρομή χωρίζεται σε 6 κομμάτια. Ισχύει πάντα ο βασικός κανόνας του γράφοντα. Φεύγω αργά για να φτάσω γρήγορα. Το πρώτο check βρίσκεται στα 4800μέτρα (όχι στο 5^ο χλμ). Αρχικά κινούμαστε σε επίπεδη διαδρομή (έως το 2^ο χλμ), και μετά ξεκινούν έντονες κατηφόρες ως το 6300. Αυτό κάνει το πρώτο κομμάτι (Α) πιο εύκολο (γι αυτό και κινούμαστε πιο γρήγορα από το συνολικό μέσο ρυθμό), θέλει όμως και προσοχή για να μη μας παρασύρει και το χρεωθούμε στο τέλος. Προσθέστε εδώ και την καταπόνηση στους κρύους ακόμη τετρακέφαλους, από την παρατεταμένη κατωφέρεια, και θα δείτε τον κίνδυνο… Τα επόμενα δυο πεντάρια (Β, Γ) είναι πιο απαιτητικά, με συνεχείς ανηφοροκατηφόρες. Το τελευταίο πεντάρι είναι το δυσκολότερο (ειδικά ως το 19200), γι αυτό και πρέπει να χουμε κρατήσει δυνάμεις από την αρχή.

Ε. Στις ανηφόρες ανεβαίνουμε γλυκά και σταθερά. Δεν πρέπει να ανεβάσουμε παλμούς, η δρομική οικονομία είναι κεφαλαιώδους σημασίας, και σε κάποια σημεία είναι καλύτερο να περπατήσουμε – η απώλεια χρόνου θα είναι τελικά πολύ μικρή, ενώ αντίθετα θα «φυλάξουμε» γλυκογόνο για αργότερα. Ρίχνουμε το σώμα μπροστά, κλείνουμε το δρασκελισμό μας, δίνουμε ώθηση με τα χέρια μας, σκεφτόμαστε θετικά – οι ανηφόρες πάντα τελειώνουν! Τρέχουμε έξυπνα, και το χαμένο χρόνο τον κερδίζουμε στις κατηφόρες και τις ευθείες.

Ο δεύτερος πίνακας προέρχεται από τον αγώνα του 2019. Σε αυτόν παρουσιάζονται τα περάσματα των 8 πρώτων γενικής αλλά και άλλων 19 αθλητών που ακολούθησαν καλή τακτική (συγκρατημένη εκκίνηση / συντήρηση στις ανηφόρες / ομαλή επίθεση στα επίπεδα και κατηφορικά κομμάτια).

Η ανάλυση του πίνακα δείχνει κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Οι δυο πρώτοι νικητές (όπως όμως και οι Μερούσης / Ζερβάκης) έφυγαν πολύ γρήγορα στην αρχή. Ο χρόνος τους δεν αντικατοπτρίζει τη δυναμική τους, και οι τέσσερις θα μπορούσαν άνετα μια επίδοση καλύτερη κατά 1’00’’ – 1’30’’ (έφυγαν με 14’30’’ – 14’31’’ – 15’29’’ – 15’30’’ αντίστοιχα). Λεπτομέρειες θα πει κάποιος. Λεπτομέρειες, σίγουρα. Κι ωστόσο όταν μιλάμε για επιδόσεις, αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν διαφορά. Επιπλέον – ακόμη κι όταν δεν κυνηγάμε την (όποια) επίδοση, οι ίδιες λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άνετο αγώνα και σε μια επίπονη μάχη με κράμπες/κόπωση/απογοήτευση. Άρα ας κρίνει ο καθένας τι βαρύτητα θα δώσει σε αυτές τις λεπτές αποχρώσεις μιας αγωνιστικής τακτικής. Στο ίδιο μήκος κύματος οι Γρύλος / Κορωνάκης, έφυγαν επίσης πολύ γρηγορότερα απ’ όσο μπορούσαν να διατηρήσουν εκείνη τη μέρα, με συνέπεια να κουραστούν και να ταλαιπωρηθούν στο τέλος. Οι Κουβίδης / Μαρκάκη θα μπορούσαν πολύ καλύτερα (από 1’00’’ έως και 2’30’’), για διαφορετικούς ωστόσο λόγους από τους προαναφερθέντες συναθλητές τους – αυτοί έφυγαν πολύ συντηρητικά (προπονητικά ίσως;) Πολύ καλό αγώνα έκαναν οι υπόλοιποι της παρέας.

Αγώνας όμως δίχως προβλέψεις κι εκτιμήσεις δε γίνεται! Προσωπική εκτίμηση του γράφοντα είναι ότι το μεγάλο φαβορί για την πρώτη θέση στον Ημιμαραθώνιο είναι ο κάτοχος του ρεκόρ διαδρομής (1:09’49’’), ο Βέλγος Amaury Paquet. Μεγάλη θα είναι η κόντρα του με τον Μαροκινό Μπουισανέ Γιουσέ – αν θα δούμε νέο ρεκόρ θα εξαρτηθεί κατά πολύ από τον καιρό, αν κι οι μέχρι στιγμής εκτιμήσεις μιλούν για ζέστη κι υγρασία. Μεταξύ των Ελλήνων δρομέων, φαβορί είναι ο πρίγκηπας της Κρήτης Γιάννης Ζερβάκης, ο Μίνος, ο Κρέκας κι ο Ματέους Μαντζιάρ (αν αγωνιστεί). Τη διοργάνωση θα τιμήσουν με τη συμμετοχή τους μια πλειάδα εξαιρετικών αθλητών: Ζαγκανάς, Σηφάκης, Κρυποτός, Μαγκαφουράκης, Λαυρεντάκης, Τζιώτης, Αθανασάκης, Σταμάτης και Γιώργος Παπαδάκης, Παντελής Καμπαξής, Μανιουδάκης, Καμπάς, Οικονομάκης, Σπύρος Σηφακάκης, Κοσμάς Πετρογιάννης, Βαλάντης Αφορδακός, Κουβαδάκης, Πινακουλάκης, Σερπετσιδάκης, Κουβίδης, Οικονόμου, Πακιουφάκης, Σαριδάκης, Χατζηαδάμ, Λυρατζάκης, Παπαφραγκάκης, Φασουλάκης, Μουρέλος, Αρμένης, Μαρκάκης, Φιλιππάκης, Μπελιβανάκης, Κατσούλης – αλλά και τόσοι άλλοι μεγάλοι αθλητές, και δεν αρκεί ο χώρος για να τους αναφέρω όλους ξεχωριστά… Στα 10 χιλιόμετρα, φαβορί και πρώτος νικητής θα ναι ο Διαμαντής Γεωργαντάς, κι εκτιμώ ότι αν δεν φύγει γρήγορα στο κατηφορικό πρώτο κομμάτι (4 χλμ), ίσως σπάσει το ρεκόρ του Νικόλα Φράγκου (33’42’’). Στον ίδιο αγώνα, ανυπομονώ να δω την εμφάνιση των φίλων Μανελάκη Δημήτρη και Χρήστου Κώνστα.

 

Όσον αφορά στην κατάταξη των γυναικών: στον Ημιμαραθώνιο, θεωρώ φαβορί την Βασιλική Κωνσταντινοπούλου. Δύσκολα θα πιάσει το ρεκόρ της Πετρουλάκη (1:20’32’’), και παρ’ ό,τι είναι στα καλύτερά της, θεωρώ πιθανότερη μια επίδοση της τάξης του 1:22’30’’ (συν/πλην 1’00’’). Εκτιμώ ωστόσο ότι στον επερχόμενο ΑΜΑ θα είναι στα μετάλλια, με πιθανότερο το ασημένιο (~2:48’00’’, συν/πλην 1’00’’). Ίσως γλυκοκοιτάζει το χρυσό, γι αυτό όμως έχει λόγο κι η Ασημακοπούλου, κι όλα θα κριθούν μετά το 35^ο χιλιόμετρο – αυτά όμως θα τα δούμε τότε! Τις άλλες 2 θέσεις του βάθρου θα διεκδικήσουν 7 μεγάλες αθλήτριες: Έφη Φλώρου, Ειρήνη Μιχαλά, Χριστίνα Κατζουράκη, Άννα Βασιλείου, Νάντια Συνατσάκη, Μαριάννα Τσίπα, Αδαμαντία Λεμεντζόγλου. Θα ακολουθήσουν οι πολύ αξιόλογες Νεκταρία Παρινού, Άρτεμις Μουσουράκη και το αστέρι Μαρία Πολύζου. Εκτιμώ επίσης ότι η Ειρήνη Φουρναράκη θα κάνει ατ. ρεκόρ (1:45’00’’). Ανυπομονώ να παρακολουθήσω για άλλη μια φορά την εκπληκτική γιαγιά (5 εγγόνια παρακαλώ, να τα χαίρεται και να τα καμαρώνει!) από τη Μυτιλήνη, την Ελευθερία Χρυσάφη, να δίνει το παρόν, όπως και την χαρισματική Ειρήνη Πευκιανάκη (αν αγωνιστεί, σε μια εκ των τριών αποστάσεων) και την πολύ φορμαρισμένη Μαριάννα Τρούλη. Στα 5 χιλιόμετρα, φαβορί μεταξύ των γυναικών θα είναι η κάτοχος του ρεκόρ (18’33’’) Ζωή Ανδρικοπούλου – ίσως μάλιστα δούμε και νέο ρεκόρ διαδρομής.

Για τα καθιερωμένα πριμ του γαλακτομπούρεκου: ο πρίγκηπας της Κρήτης Γιάννης Ζερβάκης θα πρέπει και να κάνει ατομικό ρεκόρ (1:12’25’’) αλλά και να περάσει κατά μια ώρα τον γράφοντα (στόχος το ~2:12’00’’). Τι λες Γιάννη;! Ο Κρέκας θα πρέπει να μπει στην τριάδα των Ελλήνων και να κάνει χρόνο κάτω από 1:15’10’’. Η Κωνσταντινοπούλου θα πρέπει να πιάσει το 1:21’30’’. Τέλος, ο Αλέξανδρος Φασουλάκης θα πρέπει να περάσει τον κουμπάρο του Νίκο Μουρέλλο – Αλέξανδρε, η ευκαιρία είναι μοναδική!

Το παρόν στον αγώνα θα δώσουν και δυο ιερά τέρατα του χώρου, και άνθρωποι πολύ αγαπημένοι στον γράφοντα. Με το ρόλο του χρονομέτρη αυτή τη φορά, θα επισκεφθεί το νησί μας ο μεγάλος Νίκος Πολλιάς, 7 φορές νικητής του ΑΜΑ, ρέκορντμαν και χαρισματική προσωπικότητα δεν χρειάζεται περεταίρω συστάσεις. Θα χαρώ πολύ να τα πούμε και από κοντά Νίκο!

Μαζί μας θα είναι και η μεγάλη Μαρία Πολύζου, με αφορμή και την παρουσίαση του βιβλίου της «Μην τα παρατάς» (εκδ. KeyBooks, Σάββατο 01/10, 12:30, στο Κινηματοθέατρο Αστόρια). Με ένα μοναδικό πανελλήνιο ρεκόρ στο Μαραθώνιο (το οποίο φαίνεται «άσπαστο» για πολλά χρόνια ακόμη…), με ένα εντυπωσιακό παλμαρέ επιτυχιών σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, με έντονη προπονητική και κοινωνική δράση, ό,τι και να πούμε για τη Μαρία είναι λίγο – πόσο μάλλον όταν η προσωπική της ιστορία λειτουργεί ως έμπνευση και φάρος ελπίδας για χιλιάδες άλλους ανθρώπους εκεί έξω. Όσοι από τους αναγνώστες δεν γνωρίζουν την ιστορία της, παραπέμπω στο βιβλίο της: εξαιρετικό, πολύ έντονο συναισθηματικά, από τα βιβλία που σε κινητοποιούν να ξεπεράσεις τα δικά σου φράγματα και όρια. Οι υπόλοιποι, για άλλη μια φορά υποκλινόμαστε.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να απευθύνω πολλά πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους Έλληνες που συμμετείχαν στο Μαραθώνιο του Βερολίνου την προηγούμενη εβδομάδα, και κυρίως στον αγαπημένο μου κομμάντο Κώστα Γκελαούζο. Ο πρωταθλητής μας πέτυχε ένα μεγάλο ατομικό ρεκόρ (2:14’15’’), κι έγινε ο πέμπτος ταχύτερος Έλληνας Μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών. Μεγάλη, σπουδαία επίδοση Κώστα – κι εύχομαι μέσα από την καρδιά μου στον Κλασσικό να ξεπεράσεις άλλη μια φορά τον εαυτό σου! Θα μου επιτρέψεις ωστόσο να «γκρινιάξω» λίγο αυτή τη φορά. Εξηγούμαι – ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι έκανες μια τεράστια εμφάνιση, μην συζητάμε τα αυτονόητα. Κι ωστόσο, μόνος σου παραδέχτηκες ότι έφυγες πιο γρήγορα π’ όσο έπρεπε, και σκέφτηκες μάλιστα προς στιγμήν ότι δεν θα κατάφερνες να ολοκληρώσεις την προσπάθειά σου. Παραπέμπω εδώ τους αναγνώστες στα σχετικά ειδησεογραφικά sites και στα social media. Θεωρώ για τούτο ότι έχασες μια μεγάλη ευκαιρία για μια επίδοση της τάξης του 2:13’15’’, που έδειξες ότι είχες στα πόδια σου. Με πρώτο πεντάρι στο 15’41’’ και πρώτο μισό στο 1:06’31’’ (περάσματα που αντιστοιχούσαν σε ένα τελικό 2:12’40’’ – 2:13’00’’), θεωρώ ότι κινήθηκες περισσότερο επιθετικά απ’ όσο έπρεπε. Το χρεώθηκες ξεκάθαρα στο τέλος, όταν πέρασες το τελευταίο πεντάρι στα 16’25’’ και 39’23’’ τα τελευταία 12195 μέτρα (συγκριτικά στη Βαλένθια όπου είχες 2:14’44’’ πέρασες 50’’ ταχύτερα, στα 38’33’’). Κώστα, παραμονές του αγώνα παρέθετες Σενέκα όταν έγραφες «τύχη είναι αυτό που συμβαίνει όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία». Συμφωνώ απόλυτα – υπάρχει όμως κι ο νόμος του Μαραθωνίου, στον οποίο πρέπει να υπακούμε όλοι, απλοί αθλούμενοι κι elit πρωτασθλητές. Προσωπικά, ΑΝ ήμουν στη θέση σου (όμως δεν είμαι κομάντο όπως εσύ, κι άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας!) θα περνούσα πεντάρι 15’55’’ και μισό στο 1:07’05’’. Κώστα, μου αρέσεις γιατί δε φοβάσαι να ρισκάρεις, ως πραγματικός κομάντο, κι είσαι γεννημένος για επικίνδυνες αποστολές. Άλλωστε οι μεγάλες επιδόσεις ζητούν πάντα κι ένα (λελογισμένο) ρίσκο – γι αυτό κι εσύ δικαιολογείσαι απόλυτα. Κράτησε την εμπειρία αυτή και κεφαλαιοποίησέ την αντίστοιχα, απόλαυσε την μεγάλη σου επίδοση, και υπάρχει πάντα η επόμενη ημέρα για το 2:13’15’’ που σε περιμένει. Τις ευχές και την αγάπη μου!

 

Κλείνοντας, θα ήθελα να στείλω πολλές ευχές και συγχαρητήρια σε όλους τους κρητικούς δρομείς που αγωνίστηκαν στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Βετεράνων που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη (23 – 25 Σεπτεμβρίου 2022), στα 5χλμ και 21 χλμ. Νικηφόρος Τζιώτης, Χρήστος Πουρνάρας, Αλέξανδρος Ανυφαντάκης, Γιώργος Γαλάνης, Τούλα Πιτσικάκη, Μαριάννα Τρούλη, όλοι τους εντυπωσιακοί και υπέροχοι! Πολλές ευχές θα θελα να στείλω επίσης στους εορτάζοντες, και ιδιαίτερα στον Κυριάκο Μπέη, στην ευχητήρια κάρτα του οποίου γράφει ότι στον ΑΜΑ τον περιμένει το 2:28’45’’! Επίσης, την Παρασκευή, ξεκινάει ο ιστορικότερος αγώνας υπεραποστάσεων στον κόσμο, το Σπάρταθλον. Καλή επιτυχία σε όλους τους Σπαρταθλητές μας, και ιδιαίτερες ευχές στο μοναδικό Κρητικό που θα αναμετρηθεί εφέτος με την ιστορική διαδρομή, τον Δημήτρη Λαχνιδάκη. Δημήτρη, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ανεξαρτήτως χιλιομέτρων, για μένα είσαι νικητής και μόνο που τολμάς – εύγε! Πολλές ευχές θα θελα να στείλω τέλος και στον Δημήτρη Ηλιάκη που θα εκφωνήσει τον αγώνα, ενώ την Κυριακή θα είναι παρόντας και στο Αρκαλοχώρι, όπου και θα εκφωνήσουν τον αγώνα μαζί με τον Μαρίνο Παναγιωτάκη. Θεωρώ ότι κι εφέτος τον πρώτο λόγο για τη νίκη έχει ο μεγάλος Φώτης Ζησιμόπουλος, κι εύχομαι από καρδιάς να κατέβει ξανά τις 22 ώρες – πέρυσι έκανε 21 ώρες 57 λεπτά, τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών πίσω μόνο από τον τεράστιο Γιάννη Κούρο (20 ώρες 25 λεπτά, πίσω στο 1984).

Φίλοι μου καλοί, ο αγώνας της Κυριακής αναμένεται να είναι για άλλη μια φορά, μια μεγάλη γιορτή του αθλητισμού. Πέρυσι ο γράφοντας έτρεξε τη virtual εκδοχή του αγώνα, πάνω στην ίδια διαδρομή – και παρά το υπέροχο τοπίο, η συναισθηματική φόρτιση για τις ανοικτές πληγές της περιοχής δεν σου επέτρεπε να το χαρείς. Εφέτος θα επιστρέψω μαζί σας, και χαίρομαι πολύ που όλοι μαζί θα κάνουμε τους δρόμους εκεί λίγο πιο πολύχρωμους. Ανεξάρτητα λοιπόν από τους στόχους του καθενός, εγώ θα ευχηθώ να απολαύσουμε το ταξίδι προς την Ιθάκη (άγνωστο τι θα βρούμε στο δρόμο), όπου θα μας περιμένει ο ναυαγός Οδυσσέας, έτοιμος για το επόμενο ταξίδι, με βάρκα την ελπίδα για τον ΑΜΑ. Και ας θυμάστε τα λόγια του ποιητή Τζόρτζιο Καπρόνι. «Το αντικείμενο της νοσταλγίας μας δεν είναι ποτέ ένας τόπος αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός. Τι είμαστε, τι πιστεύουμε ότι ήμασταν, τι θα θέλαμε να γίνουμε. Αυτό που αναζητά συνεχώς ο Οδυσσέας, δεν είναι άλλο από τον εαυτό του. Το ταξίδι μου όλο ήταν μια παραμονή εδώ όπου ποτέ δεν υπήρξα.»

Ο Διονύσιος Σολωμός έγραφε για «το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός, κι ευθύς εγέμισε άνθη» Εύχομαι από την καρδιά μου μέσα, τα χάσματα κι οι πληγές στο Αρκαλοχώρι και τα γύρω του χωριά να καλυφθούν σύντομα από τα άνθη της ζωής, της χαράς και της ελπίδας. Καλή αντάμωση!

ΥΓ: Ο δεκάλογος της ρακής λέει ότι:

Η μία φέρνει όρεξη

Η δεύτερη υγεία

Η τρίτη φέρνει τη χαρά

Η τέταρτη ευτυχία

Η πέμπτη τη συζήτηση

Η έκτη φλυαρία.

Η έβδομη τη συμπλοκή.

Η όγδοη Αστυνομία

Η ένατη το δικαστη

Η δέκατη (αν οδηγείς) νοσοκομείο η κηδεία.

Δεν γνωρίζω το όνομα του δημιουργού, επιφυλάσσομαι για την επόμενη φορά. Απολαμβάνουμε υπεύθυνα!

Με τιμή, Στέφανος Αντωνάκης

Ηράκλειο, 29/09/2022