Γράφει ο Κώστας Δούρος

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025. Το ξυπνητήρι ως όφειλε χτύπησε στις 06:30. Το προηγούμενο βράδυ είχα κοιμηθεί στο χωριό μου (Αρχ. Κλεωνές) το οποίο βρίσκεται σε απόσταση είκοσι μόλις λεπτών από την κατασκήνωση Freeland όπου διεξάγεται ο αγώνας. Ψωμί, μέλι, ελληνικός καφές, τελευταίος έλεγχος στον σάκο με τον εξοπλισμό του αγώνα και φύγαμε! Η θερμοκρασία ήταν οριακά κάτω από τους 0ο C αλλά αντίθετα με τις προγνώσεις δεν είχαμε χιόνι. Οδήγησα την ασφάλτινη διαδρομή ως την κατασκήνωση χωρίς κανένα πρόβλημα και έκανα ποδαρικό στον πάγκο με τους αριθμούς συμμετοχής κατά τις 07:30 όπου οι εθελοντές του αγώνα με καλημέρισαν με χαμόγελο. Μου αρέσει γενικά να πηγαίνω νωρίς στους αγώνες μου. Αυτοσυγκέντρωση, τουαλέτα και προθέρμανση χωρίς άγχος είναι σημαντικά για εμένα.

 

Με τον αριθμό συμμετοχής παρέλαβα και την τεχνική μπλούζα του αγώνα. Την συγκεκριμένη τη βρίσκω κάθε χρόνο πολύ ποιοτική και την χρησιμοποιώ στις προπονήσεις μου. Αφού πήρα και την τσάντα με τα δώρα των χορηγών (gels, μπάρες, σοκολάτες) προχώρησα προς τον κλειστό χώρο αναμονής όπου με περίμενε αναμμένο το τζάκι και δύο σόμπες υγραερίου. Ακόμη δεν είχε ανοίξει η κουζίνα για το τσάι οπότε περίμενα ζεσταίνοντας το σώμα μου μπροστά στη φωτιά! Υπέροχη αίσθηση! Λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστηκαν οι πρώτοι συναθλητές οι οποίοι με ενημέρωσαν πως είχαν διανυκτερεύσει στο camping αφού με την εγγραφή υπήρχε η δυνατότητα για όποιον ήθελε να διαμείνει στον χώρο της κατασκήνωσης δωρεάν!

Άρχισε να πυκνώνει ο κόσμος, οι εθελοντές εκτελούσαν χρέη παρκαδόρου πριν τον αγώνα και ο χώρος άρχισε να γεμίζει με πολύχρωμα buff, σκουφάκια και χαρούμενες φωνές. Ο αγώνας περιλαμβάνει τέσσερις διαδρομές (1χλμ για παιδιά και 6χλμ, 10,5χλμ και 23χλμ). Σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές που έτρεχα τα 6χλμ(πέρυσι εγκαινιάστηκε το 10άρι) φέτος αποφάσισα να κάνω την μεσαία απόσταση των 10,5χλμ για αλλαγή αφού πέρυσι είχα κερδίσει τα 6χλμ. Ξεκίνησα προθέρμανση καλά ντυμένος περίπου 55 λεπτά πριν την προγραμματισμένη έναρξη (09:15).

4χλμ, διατάσεις, δρομικές ασκήσεις και 4 ευθειούλες είναι η δική μου ρουτίνα. Αλλαγή στα ρούχα του αγώνα και έτοιμοι για εκκίνηση. Υπήρχε ο φόβος του κρύου και είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο να τρέξω με buff, σκούφο ή γάντια αλλά μετά την προθέρμανση κατάλαβα πως οτιδήποτε πέρα των βασικών θα ήταν περιττό βάρος. Ήταν κρύα μεν αλλά γλυκιά μέρα. Πήραμε θέση στην αφετηρία, λάβαμε τις τελευταίες οδηγίες και μετά την καθιερωμένη αντίστροφη μέτρηση ξεκινήσαμε!

Προθέρμανση

Είμαι τελείως άπειρος σε αγώνες βουνού. Η διαδρομή των 6χλμ που είχα τρέξει στο παρελθόν είναι μεν ορεινή με κάποια υψομετρικά(μη με ρωτήσετε πόσα) αλλά μετά τα 10 χθες θα την χαρακτήριζα πολύ πιο δρομική(την έτρεξα με 3:54 avg pace το 2024). Αντίθετα στα 10 χλμ μετά το 1ο χλμ που σε βάζει στο δάσος και περιλαμβάνει χωματόδρομο και άσφαλτο χάθηκε η μπάλα για εμένα και μου πήρε χρόνο να συνηθίσω.

6ος Trail Φανερωμένης

Μεγάλες κλίσεις, στενά περάσματα, απότομες αλλαγές κατεύθυνσης και λάσπες ήταν μόνο η αρχή. Αφού σκόνταψα και δύο φορές σε κάτι χαμηλές ρίζες πήρα την κρυάδα μου η οποία δεν είχε να κάνει με τον καιρό και προσαρμόστηκα στο περιβάλλον. Όρε φίλε εδώ θέλει ανοιχτά μάτια και βλέμμα κολλημένο στο ανάγλυφο ώστε κάθε βήμα να είναι υπολογισμένο. Θέλει υπομονή στην ανηφόρα και το κάψιμο που τρως στους τετρακέφαλους μέχρι να σε φέρει η διαδρομή στο κατηφορικό μονοπάτι. Εκεί ανακαλύπτεις πως μπορείς να τρέξεις μετά το αναγκαστικό περπάτημα συνοδευόμενο με λαχάνιασμα σε κάποια σημεία της αναρρίχησης και αφήνεις το σώμα σου να κατρακυλήσει την πλαγιά. Εκεί τα πόδια σου προσπαθούν να ακολουθήσουν τον ξέφρενο ρυθμό και τα χέρια να ισορροπήσουν το σύνολο. Και πάλι όμως χάνεις το κουράγιο σου όταν καταλάβεις πόσο επίπλαστη είναι η έννοια της ισορροπίας και της σταθερότητας στην κατηφόρα, όταν νιώσεις τη λάσπη κάτω από τη σόλα του παπουτσιού σου να μετατοπίζεται μαζί με εσένα. Ανασφάλεια και άμυνα ξανά. Ταυτόχρονα, μια διάχυτη αίσθηση κυνηγητού μέσα στο δάσος όπου πηδάς πάνω από κορμούς, περνάς κάτω από άλλους, σημεία όπου το φως δεν περνάει και νιώθεις χωμένος και χαμένος στο πράσινο και ξέφωτα που πηλαλάς σαν το κατσίκι. Άλλη αίσθηση τελείως διαφορετική από το δρόμο. Και μιλάμε για 10.500 μέτρα και λιγότερο από μία ώρα αγώνα. Δηλαδή απορώ με εσάς τους βουνίσιους και σας θαυμάζω! Άλλο άθλημα! Ο αγώνας ολοκληρώνεται στο σημείο από το οποίο ξεκινά ανεβαίνοντας κάποια χωμάτινα σκαλοπάτια καλλιτεχνικά φτιαγμένα από τους διοργανωτές.

Πού είναι η γίδα;

Στον τερματισμό υπήρχαν ροφήματα πρωτεΐνης από τον χορηγό. Ξέχασα να αναφέρω πως καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων υπήρχε μουσική κάλυψη με επαγγελματία dj καθώς και ένας ταλαντούχος σχολιαστής της διοργάνωσης που όπως κάθε χρόνο έκλεψε την παράσταση! Μόλις ολοκληρώθηκε η πλειοψηφία των τερματισμών ξεκίνησε να σερβίρεται βραστή γίδα με ψωμί και κρασί σε όλους τους αθλητές. Το highlight του αγώνα! Ακολούθησαν οι βραβεύσεις που για άλλη μια χρονιά ήταν πλούσιες σε δώρα με αποκορύφωμα την χειροποίητη μεταλλιοθήκη για τους νικητές των γενικών κατηγοριών. Στην περιοχή υπάρχουν πολλές ποιοτικές ταβέρνες για όσους ήθελαν να συνεχίσουν την αποκατάσταση μετά το βραστό (πληροφορίες inbox)!

 

Χειροποίητη μεταλλιοθήκη

4η χρονιά φέτος και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος με την συμμετοχή μου σε αυτό τον αγώνα που τιμάει την περιοχή μας. Φέτος ειδικά ένιωσα έστω και λίγο τη μαγεία του βουνού περισσότερο στην μεσαία απόσταση. Ραντεβού αν είμαστε καλά ξανά στο βουνό το 2026 ίσως με τα 23 χλμ!

Συγχαρητήρια σε όσους έτρεξαν τις διαδρομές και ειδικά στους θαρραλέους που έτρεξαν τον ημιμαραθώνιο!

Ευχαριστούμε την διοργάνωση και τους εθελοντές!

Εις το επανιδείν! Καλές προπονήσεις με υγεία!