Το τρίαθλο είναι πολύ απαιτητικό σε ώρες προπόνησης. Οι περισσότεροι τριαθλητές διοχετεύουν την ενέργεια τους ώστε να αυξήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον όγκο προπόνησης. Τομείς όπως ο ύπνος, η αποκατάσταση, η διατροφή και άλλες υγιεινές συνήθειες περνάνε αμελητέα και σε δεύτερο ρόλο. Αν συνυπολογίσουμε τις απαιτήσεις της καθημερινότητας με το αυξημένο εργασιακό και οικογενειακό φορτίο, είναι κρίσιμο να καθορίσουμε τα όρια - πλαίσια ώστε οι παρακάτω περιπτώσεις να ελεγχθούν ή περιοριστούν.

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν τους τριαθλητές που σαμποτάρουν τον εαυτό τους και πώς μπορείτε κι εσείς να αποφύγετε τα ίδια λάθη.

1) Ο «εξαρτώμενος με τα δεδομένα (data) τριαθλητής». Kατέχει κάθε είδους gadget. Ρολόι με GPS, παλμογράφο τελευταίας γενιάς με μέτρηση όλων των running dynamics (ισορροπία-μοίρασμα χρόνου επαφής των δύο ποδιών, χρόνος επαφής με το έδαφος, μήκος διασκελισμού κλπ), βατόμετρο στο ποδήλατο αλλά και στο τρέξιμο (watts, TSS, RSS, criticalpower κλπ), μέχρι και μέτρηση παραμέτρων στην κολύμβηση πισίνας και θάλασσας (swolf, αριθμός/στροφάρισμα χεριών, μήκος χεριάς κλπ).

Νομίζει ότι κοντρολάρει την προπόνησή του στην παραμικρή λεπτομέρεια. Όμως παρόλη την αρχική βελτίωση, μετά από λίγο καιρό χτυπάει πλατό στασιμότητας και πλέον βασανίζεται τι φταίει και δεν πάει καλά και αρνείται να δεχτεί καμία ανάλυση αφού έχει την ερμηνεία από όλα τα data.

Παρόλο που τα δεδομένα είναι πολύ χρήσιμα για ανάλυση, δεν πρέπει να αποτελούν αυτοσκοπό και ολοκληρωτική αφοσίωση. Ο αθλητής μας πρέπει να κάνει μια παύση/απεξάρτηση από αυτά και να απολαύσει την προπόνηση στη βάση-ουσία της. Όπως όταν πρωτοξεκίνησε το τρίαθλο.

Αντί για τρέξιμο μεγάλης διάρκειας με στοχευμένο ρυθμό και watt απόδοσης, να τρέξει στο βουνό με γνώμονα μόνο το χρόνο.

Αντί για κολύμπι με οριοθετημένα “κομμάτια” στην πισίνα, να βουτήξει στη θάλασσα και να κολυμπήσει μόνο με σύμβουλο το χρόνο και την προσπάθεια. Αντί για ποδήλατο σε συγκεκριμένη ζώνη προπόνησης, να δοκιμάσει mountain bike, ή έστω ελεύθερα μια διαδρομή χωρίς κοντέρ και μάλιστα να επιλέξει τερέν μεταβλητής δυσκολίας και όχι πάντα στα συνηθισμένα (από τον ίδιο) μέτρα.

Συνολικά να απεξαρτηθεί από τα gadgets εφαρμόζοντας πιο απλές προπονήσεις, που όμως θα του ανανεώσουν την αγάπη για το σπορ και μελλοντικά θα του δώσουν νέα ώθηση για προπόνηση ποιότητας.

2) Ο «χαλαρός τριαθλητής». Το ανάποδο του «εξαρτώμενου με τα δεδομένα τριαθλητή». Αποφεύγει τα data γιατί θα του στερήσουν την χαρά του σπορ. Όμως στερείται αφοσίωσης και συχνά χάνει το ενδιαφέρον του. Ο αθλητής μας πρέπει να εστιάσει στο σκοπό κάθε προπόνησης και να οριοθετήσει τι όφελος προσδοκάει κάθε φορά. Άλλη προπόνηση για αερόβια βάση, άλλη για μυϊκή αντοχή, άλλη για αναερόβια οφέλη και μυϊκή ισχύ.

Εφόσον δεν επιθυμεί καταγραφή των προπονήσεων με gadgets, καλό είναι να εστιάσει στην καταγραφή της αίσθησης προσπάθειας. Να ξεκινήσει με ομαλής έντασης προπονήσεις, ακολουθούμενες με δομημένες και εξειδικευμένες.

Επίσης να αποφύγει τις ατομικές προπονήσεις και να αναζητήσει ομαδικές σε γκρουπ.

3) Ο «πρωταθλητής στην προπόνηση τριαθλητής». Παθιάζεται και ανταγωνίζεται όσους βρίσκει μπροστά του. Κοντράρει τους συναθλητές του και κυνηγάει όλα τα Strava segments. Σκοπός του έχει να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος όλων, χωρίς όμως να είναι εκεί η ουσία. Αυτό εν τέλει του βάζει τρικλοποδιά και τελικά φτάνει στους αγώνες όπου έχει κακή απόδοση σχεδόν πάντα.

Ο αθλητής μας πρέπει να αναθεωρήσει τις ικανότητες του συνολικά και να χαμηλώσει τα στάνταρντ στους αγώνες. Φτάνει την ημέρα του αγώνα με κακό φορμάρισμα , ελέω του ανταγωνισμού μέχρι και τις τελευταίες προπονήσεις. Έτσι κουρασμένος, καταλήγει σε φτωχό αποτέλεσμα.

Πρέπει να καταφύγει σε ψυχολογική αποφόρτιση, με απομόνωση του ανταγωνισμού σε προσωπική κόντρα, μια μάχη με τον εαυτό του και μόνο. Να νικήσει τον προηγούμενο εαυτό του και να πετύχει νέο ατομικό ρεκόρ.

Στην προπόνηση να περιορίσει τις εντάσεις και τον όγκο προπόνησης τις τελευταίες τρείς μέρες πριν τον αγώνα. Καλό είναι αυτές τις μέρες να κάνει ατομικές προπονήσεις.

Γενικά οι προπονήσεις του πρέπει να γίνουν πραγματικά εύκολες και σε χαμηλή ζώνη προπόνησης. Θα κρατήσει μονάχα ελάχιστες πολύ δυνατές προπονήσεις, όπου σε αυτές θα του δίνεται το πράσινο φως να ανταγωνιστεί ανώτερου επιπέδου αθλητές.

4) Ο «εργασιομανής – επιχειρηματίας τριαθλητής». Επιτυχημένος στον εργασιακό τομέα, δουλεύει υπερβολικά μεγάλο χρόνο της ημέρας και αφήνει ελάχιστο χρόνο για την προσωπική του ζωή και τα χόμπι/αθλητισμό. Θεωρεί λανθασμένα ότι οφείλει να επιδείξει ανάλογες επιτυχίες και στον αθλητικό τομέα. Όμως η έλλειψη χρόνου τον φέρνει μπροστά σε άλλα προβλήματα. Μειωμένη διάρκεια ύπνου και κακή διατροφή. Είναι απελπισμένος να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και καταπονεί τον εαυτό του με δύσκολες-δυνατές προπονήσεις χωρίς την απαιτούμενη αποκατάσταση. Αποτέλεσμα η υπερκόπωση και η στασιμότητα ή ακόμα χειρότερα η φθίνουσα απόδοση. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται με ακόμα πιο καταστροφικά αποτελέσματα.

Ο αθλητής μας πρέπει να αναθεωρήσει τη θέση του στο σπορ. Να βάλει όριο στο συνολικό όγκο προπόνησης ανά εβδομάδα, πχ να θεσπίσει όριο 10-12 ώρες και να μην τις ξεπεράσει επουδενί.Να προσθέσει ένα ποιοτικό πλάνο αποκατάστασης, με καλή διατροφή και επαρκή ύπνο. Να βάλει ένα μακροπρόθεσμο στόχο προπόνησης, ώστε ακόμα κι αν δυσκολεύεται να βγάλει το σύνολο των προπονήσεων, κάθε φορά να επιλέγει τις πιο κρίσιμες «ειδικές» προπονήσεις .

Συνολικά το τρίαθλο απαιτεί μια ισορροπημένη στάση ζωής, χωρίς υπερβολές σε όγκο και ένταση προπόνησης, χωρίς άγχος και πίεση ανταγωνισμού, με καλή διατροφή, καλό ύπνο, καλές συνήθειες και πάντα στο πλάι καλών συναθλητών που κάνουν τις προπονήσεις να κυλούν πιο όμορφα.