«ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΜΠΟΤ….Με μαθηματική ακρίβεια …αιώνιος αθλητής..» με αυτό τον τίτλο, οι διοργανωτές του Νυχτερινού Ημιμαραθωνίου Θεσσαλονίκης μας παρουσιάζουν την φοβερή ιστορία του 82χρονου αθλητή, Ιούλιου Άμποτ, που έχει καταφέρει στη ζωή του να ξεπεράσει αναρίθμητες δυσκολίες για να συνεχίσει να αθλείται και να ζει!

Διαβάστε το αφιέρωμα του Νυχτερινού Ημιμαραθωνίου Θεσσαλονίκης:

Κατ αρχήν να λύσουμε το γρίφο. Όταν κάθισα απέναντι στον Ιούλιο Άμποτ, αισθάνθηκα τον σεβασμό που νοιώθει κάποιος όταν απέναντί του έχει μια προσωπικότητα. Χώρια βέβαια όταν ενστικτωδώς προετοιμάζεσαι να ακούσεις διάφορες ιστορίες ,ίσως και περιέργεια για έναν άνθρωπο που έχει αφήσει την σφραγίδα του στην Θεσσαλονίκη.

Αλλά και μια δημοσιογραφική απορία που μου στροβίλιζε στο μυαλό να την ξεστομίσω. Πανέξυπνος ο Ιούλιος μ’ έβγαλε από τον κόπο.

“”Πολλοί νομίζουν ότι είμαι Εβραίος στην καταγωγή. Ή κάτι άλλο. Ο προπάππος μου Άγγλος, ήταν ο πρώτος Άμποτ που ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Το 1897. Ερωτεύθηκε μια θεά και παντρεύτηκαν. Η οικογένεια έγινε αμιγώς ελληνική το 1912. Ο παππούς έπαιζε σέντερ φορ στον Ηρακλή που τότε ονομάζονταν Όμιλος Φιλόμουσων Θεσσαλονίκης. Εγώ γεννήθηκα το 1921 και είμαι ο 3ος κλάδος των Άμποτς…”.

Το Άμποτ από το “αβαείον” της καθαρεύουσάς μας, ιερό οικοδόμημα στην επεξήγηση ή μοναστήρι που διοικείται από τον “αβά”, τον πνευματικό πατέρα. Τα επίθετα πολλές φορές μας οδηγούν στους χαρακτήρες των ανθρώπων και κάπως έτσι εξηγείται και η προσέγγισή μας στον Ιούλιο Άμποτ.

” Ζουλιέν” για τους Γάλλους, απόρροια της φοιτητικής του ζωής στη Λοζάνη. Αλλά πριν φθάσω εκεί, όπου με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, ήθελα να συνδέσω το αθλητικό κομμάτι και δή το τρέξιμο. Βιάστηκα!

“ΠΩΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΣΕ ΛΕΝΕ?…””

” Μεγάλωσα στη γειτονιά της Σαλαμίνας ,σε μια περιοχή που έχει δίπλα της την θάλασσα. Εκεί που βρίσκεται ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος . Υπήρξα φυσικά ναυταθλητής του. Ιστιοπλόος. Τότε ήταν τα Γλαράκια , τα Lightning, τα Champion, ολυμπιακή κατηγορία. Τριθεσιο σκάφος το οποίο μοιραζόμουν με τον Γιάννη Μιχαηλίδη και τον Τηλέμαχο Γιαννακό. Πιο πολύ όμως ήμουν του …στίβου. Πήγαινα στο 5ο γυμνάσιο. Ήμουν γρήγορος στα πόδια, αλλά είχα και αλτικότητα. Έκανα μήκος, ύψος . Θυμάμαι ότι ο γυμναστής μας ,ο Γιάννης Κιολέογλου με ρώτησε αν ήθελα να γραφτώ σε κάποιο σύλλογο . Πήγα στον Ηρακλή. Γνώρισα έτσι τον Νίκο Ζαχαριάδη, ο οποίος προπονούσε 3 ακόμη παιδιά. Με την πρώτη κιόλας μ έβαλε να τρέξω μαζί τους ένα 800άρι. Τότε ήμουν 15 χρονών. Πέρασα τους 2 από τους 3 κι ο κυρΝίκος έμεινε άφωνος. Μετά γύρισε, με κύταξε και μόνο τότε με ρώτησε:…”…πως είπαμε ότι σε λένε?..””.

Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙ

Ήταν η χρονιά που ο στίβος ανακαλύπτει ένα νέο ταλέντο. Ήταν η χρονιά που το Πανελλήνιο Σχολικό Πρωτάθλημα γίνονταν στο γήπεδο του ΠΓΣ. Ήταν η στιγμή που ο 2ος Ιούλιος, 200 μ πριν το τέλος, έλεγε στον προπορευόμενο αντίπαλό του “…άντε γειά…” και εξαφανιζόταν!. Ήταν 20 χρόνια μετά, όταν η τύχη τους έφερε στο ίδιο ταξί.!!

“..είχα πάρει ένα ταξί από το Ελληνικό. Κάπου στη Συγγρού μου λέει ο οδηγός αν μπορεί να πάρει ένα άτομο ακόμη. Πράγματι. Μπήκε ο άλλος είπε ευχαριστώ και συνεχίσαμε. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν γνωριζόμασταν από καπου και αμέσως σαν να ήρθαν όλα από τα παλιά, αναφώνησε «Μη μου πεις ότι είσαι εσύ που μου είπες αντε γειά κι έφυγες βολίδα. ?». Δεν θα το ξεχάσω. Όρμησε από το πίσω κάθισμα, μ’ αγκάλιασε, ο ταξιτζής σταμάτησε χαμογελώντας…μεγάλη συγκίνηση…Από τότε μιλούσαμε τακτικά και πάντα κάτι είχαμε να πούμε. Ά, δεν σου είπα….Μου πλήρωσε και το ταξί !!!!””

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΩΣΗ

Ο Ιούλιος Άμποτ στο 5ο γυμνάσιο, δεν ήταν καλός μόνο στη γυμναστική. Ήταν καλός και στα μαθηματικά. Προσέξτε: Μόνο στα μαθηματικά. Άντε και λίγο στην Έκθεση. !! Γι αυτό και η επιλογή του να ακολουθήσει το “πρακτικό”, όντως πολύ δυνατός στις πράξεις μεταξύ των 20 συμμαθητών του.

Αριστούχος, υποτροφία και σπουδές στην Ελβετία. Πολυτεχνείο Λοζάνης, το EPFL. Ένα από τα 20 καλύτερα του κόσμου. Ειδικότητα Μηχανολόγος /Ηλεκτρολόγος .

Δεν άργησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο και εδώ!.

 

Τόσο καλός, που έλυσε “άλυτη” άσκηση, στο χρόνο που του έδιναν οι καθηγητές του (10′). Αλησμόνητη στιγμή όταν 800 συμφοιτητές του ,όρθιοι, στο αμφιθέατρο της Σχολής, τον αποθέωσαν.

Ο 2ετής τότε φοιτητής ένοιωσε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο ,αλλά οι καθηγητές του είχαν άλλη άποψη και του πρότειναν λίγο αργότερα, θέση επιμελητή στο Κέντρο Ερευνών της Λοζάνης. Κάτι διαφορετικό , τιμητικό. Κάτι που θα ζήλευαν πολλοί. Μια ευκαιρία ζωής.

Όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται στη σειρά που επιθυμούμε ή δεν έρχονται, καθόλου, ή αλλάζουν τη ζωή μας.

Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ, ΤΟ ΡΙΣΚΟ

“Ήταν το 1961 όταν αρρώστησα. Έπαθα μονοπυρήνωση. Το συκώτι μου είχε φθάσει το 8%. Σοκ για μένα που γυμναζόμουν. Αλλά διπλό σοκ όταν οι γιατροί μου είπαν πως δεν πρέπει να κάνω βήμα από το κρεβάτι. Ποτέ στη ζωή μου. Να ξεχάσω τον αθλητισμό. Έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μου. Μεγάλη απογοήτευση. Αδύνατο να το αντέξω. Κάθε μήνα αναλύσεις. Κάθε μέρα με μαύρες σκέψεις. Αποφάσισα να αντιδράσω. Στα κλεφτά βγήκα μια νύχτα κι έτρεξα για 10′. Μεγάλο ρίσκο. Κουράστηκα πολύ, αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά η μηνιαία ανάλυση έδειξε καλυτέρευση. Θαύμα?. Μπορεί. Ενθουσιάσθηκα!. Το ξαναέκανα . Το ένα 10λεπτο έγιναν δύο την εβδομάδα. Ένοιωθα καλύτερα, είχα ψυχολογία και το καλύτερο …ότι η βελτίωση αποτυπώνονταν στις αναλύσεις!. Είχαμε τότε έναν οικογενειακό φίλο γυμναστή. Τον Συμεών Μαυροσκούφη. Του το εκμυστηρεύθηκα. Πήδηξε και αναφώνησε ” ..Ιούλιε είσαι στα όρια του στατιστικού λάθους!! Συνέχισε όμως!!!”. Και συνέχισα…

“ΓΙΕ ΜΟΥ ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ. ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ”

Έχασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης- ιστιοπλοΐα- ,σταμάτησε τον στίβο και έμελλε να κάνει στροφή καριέρας. Όχι όμως στη Λοζάνη και ποιος ξέρει που αλλού θα τον οδηγούσε αυτός ο δρόμος…

Η γεμάτη αγωνία κραυγή της μητέρας του, τον συνοδεύει ακόμη: “Γιέ μου γύρνα πίσω . Θα πεθάνω…”. 

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ

“”Γύρισα. Ναι .Και δεν το πολυσκέφθηκα. Σίγουρα η πρόταση ήταν τιμητική. Με κάλεσε η μητέρα μου όμως. Και να σου πω κάτι.. Είχα εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου. Ήξερα ότι θα πετύχω γιατί αγαπούσα αυτό που έκανα. Ήμουν σίγουρος για τον εαυτό μου . Μπορώ να πω μάλιστα, ότι τότε η μητέρα μου μ’ έσωσε. Ήθελα να κάνω αυτό που μου άρεσε πιο πολύ..κι αυτό ακριβώς έκανα…”.

Γεμάτος συγκίνηση ο Ιούλιος ξαναθυμήθηκε την δεκαετία του ’70, το γραφείο μελετών που ίδρυσε και απασχολούσε 30 μηχανικούς, τα μεγάλα έργα που ακολούθησαν όπως το Μέγαρο Μουσικής, το Εθνικό Καυτανζόγλειο Στάδιο, το Κινηματοθέατρο Ολύμπιον, το κτίριο της Ε.Σ.Η.Ε.Μ.Θ., το διατηρητέο κτίριο της Τράπεζας Ελλάδος και πλείστα ακόμα έργα που δεν περιορίστηκαν στο νομό Θεσσαλονίκης αλλά οι γνώσεις του έφτασαν σε όλη την Ελλάδα – ενδεικτικά, μετατροπή της καπναποθήκης Παπαστράτος σε Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο Βόλο, το Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών, το Δικαστικό Μέγαρο Κατερίνης – ακόμα και στο Κάιρο.

Αλλά τι έγινε ο ” αθλητής” Ιούλιος Άμποτ?

ΜΠΑΣΚΕΤ, ΤΕΝΙΣ ΚΑΙ ΤΟ…ΣΑΡΑΚΙ

Η «επιστροφή» μου στη Θεσσαλονίκη με βρήκε να γυμνάζομαι με τον Συμεών Μαυροσκούφη. Τι άλλο? Μπάσκετ έπαιζα. Υπήρχε μια αίθουσα, η οποία όμως έκλεισε το 1973. Βρήκα καταφύγιο στο τένις!. Επί Μιχαηλίδη προέδρου, έπαιζα τένις ερασιτεχνικά, στον Ο.Α.Θ. Τότε που μεσουρανούσε ο Λάζαρος Στάλιος. Έφθασα μέχρι τους 4 καλύτερους ερασιτέχνες, μας έβαλαν να παίξουμε με τους 4 καλύτερους επαγγελματίες κι έχασα από τον γιο του Λάζαρου , τον Πέτρο Στάλιο μετά από 2ωρες και 20′ αγώνα…!!””

Θα μπορούσε να προχωρήσει και σαν τενίστας?. Ναι . Με …μαθηματική ακρίβεια . Αλλά το σαράκι του στίβου, των δρόμων, δεν φεύγει εύκολα. Σε μια εκδρομή του ΟΑΘ έτρεχε δίπλα στον Νίκο Αλεξούδα, ο οποίος έκανε προπόνηση στο Καυτανζόγλειο.

«Είδα ότι μπορούσα να τον συναγωνισθώ κι ότι δεν είμαι πολύ πίσω . Ε , λοιπόν μέσα σε 6 μήνες έφθασα στο ίδιο επίπεδο. Σταμάτησα το τένις και επέστρεψα στο στίβο. Γράφτηκα στον ΣΕΒΑΣ, βετεράνος γάρ!.»

Θα μπορούσε να είναι εδώ το τέλος της ιστορίας, αλλά δεν είναι!

ΝΕΟ ΣΟΚ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ

Ο Ιούλιος Άμποτ βρήκε πάλι τους ρυθμούς του, απολάμβανε τις γνώσεις του πάνω στην επιστήμη του και επέστρεψε στο βάθρο των νικητών των δρόμων αντοχής. Όμως αυτές ακριβώς οι αντοχές του δοκιμάστηκαν και πάλι, όταν το 2017, ο γιος του υπέστη εγκεφαλικό. Το νέο σοκ τον εκτροχίασε . Δική του απόφαση να τα αφήσει όλα στην άκρη και να ασχοληθεί ψυχή τε και σώματι στην ” επιστροφή” του παιδιού του.

Έκλεισε το Γραφείο – όταν η δουλειά ήταν η ζωή του , όπως ο ίδιος έλεγε- απείχε απ όλα που τον ευχαριστούσαν και έστρεψε όλο του το είναι στο γιο του.

Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ

“Είμαι στη σύνταξη τώρα. Κοιτάζω λίγο τον εαυτό μου και πολύ τον γιο μου που είναι καλύτερα. Τρέχω βέβαια, όχι συστηματικά γιατί έχω αποκοπεί από τους αγώνες…”

 

Δεν χρειάζεται όμως και πολύ για να πάρει μπρος!

” τα 10 χιλιόμετρα τα βγάζω άνετα. Μπορώ να κάνω 7′ το 1000άρι με 1-2 φορές την εβδομάδα προπόνηση. Ο ημιμαραθώνιος ίσως είναι λίγο υπερβολή για μένα..”

“ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!”

Κι αν όλη η συζήτηση έγινε μέσα σε κλίμα συγκίνησης, το τέλος της είχε γέλιο. Η τελευταία, πρόσφατη, επίσκεψη στο γιατρό, είχε να κάνει με την επαναδραστηριοποίηση του και φυσικά μ ένα τσεκ καρδιάς. Όταν του αποκάλυψε την πρόθεσή του, ο γιατρός δεν είχε ελπίδα να του στερήσει το τρέξιμο κι έβγαλε την ατάκα:””…Η καρδιά σου μια χαρά είναι…Το μυαλό σου δεν πάει καλά ..”.

Ο ΙΟΥΛΙΟΣ … ΣΗΜΕΡΑ

Ο Ιούλιος Άμποτ είναι ” τυχερός” που έχει την Φανή ,την γυναίκα του , έχει 2 παιδιά, πάει για τα 82 του χρόνια, δηλώνει ομοιοπαθητικός, χαίρει άκρας υγείας, απολαμβάνει τη ζωή του κι αν δεν απαντήσει στο κινητό, μην ανησυχήσετε….Κάνει προπόνηση, γιατί αποδέχθηκε την πρόσκληση- πρόκληση για συμμετοχή του στον 10ο Επετειακό Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο στις 15 Οκτωβρίου στην πόλη που ζει και αγαπά.