Ο Θανάσης Κωνσταντινίδης θα είναι ο σημαιοφόρος της Εθνικής μας ομάδας ΑμεΑ στην τελετή έναρξης της Παραολυμπιάδα του Τόκιο καθώς επιλέχθηκε μαζί με την Άννα Ντέντα να κρατήσουν την ελληνική σημαία κατά την είσοδο της Ελλάδας στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο.

Ο ίδιος μίλησε για την τιμή που του έγινε, αλλά και για τους στόχους που έχει θέσει στην Παραολύμπιάδα στο επίσημο σάιτ της ΕΑΟΜ ΑμεΑ, επισημαίνοντας αρχικά ότι «είναι τεράστια τιμή που θα εκπροσωπήσω την χώρα μου στο Τόκιο. Δεύτερον είναι για μένα και για την οικογένεια μου τεράστια τιμή και είμαι τυχερός συνάμα που οι κόποι μου ανταμείφθηκαν και θα εκπροσωπήσω την χώρα μου στην Τελετή Έναρξης στην Ιαπωνία».

Ο Θανάσης Κωνσταντινίδης στο Ρίο κατέκτησε δύο μετάλλια, ένα χρυσό στη σφαιροβολία κατηγορίας F32 και ένα ασημένιο στη ρίψη κορίνας επίσης στην κατηγορία F32. Παράλληλα έχει μία μεγάλη συλλογή από μετάλλια σε Πανελλήνιο, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο. Για τον ίδιο όμως κορυφαία στιγμή ήταν το 2016 στην τελετή λήξης της Παραολυμπιάδας του Ρίο όταν στο κατάμεστο Μαρακανά ακούστηκε ο Εθνικός ύμνος της Ελλάδας. «Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε τη χαρά και την τιμή να ζήσω αυτές τις μεγάλες στιγμές. Αυτές τις στιγμές δεν θα τις αντάλλασσα με τίποτα στον κόσμο. Ήταν πραγματικά μοναδική στιγμή για μένα να ακούω τον εθνικό ύμνο και να βλέπω την ελληνική σημαία να κυματίζει ψηλότερα απ’ όλες».

Στη φετινή Παραολυμπιάδα ο ίδιος δεν αισθάνεται το ίδιο έτοιμος καθώς τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν με την πανδημία του covid 19 δυσκόλεψαν την προετοιμασία του. Όπως εξηγεί «και μόνο η παρουσία μου εκεί είναι επιτυχία. Πέρασα πολλές δυσκολίες με τον covid 19. Δεν έχω κάνει σωστή προετοιμασία. Δεν είμαι στη κατάσταση που έπρεπε να είμαι. Πρώτα απ όλα να γυρίσω υγιής από το Τόκιο. Αν καταφέρω να ανέβω στο βάθρο θα ναι ωραίο πράγμα», καταλήγει.

Ερωτηθείς για το πώς μπήκε ο στίβος στη ζωή του, εξηγεί ότι δεν ήταν το άθλημα που είχε αρχικά επιλέξει. «Η κολύμβηση ήταν το άθλημα που ξεκίνησα, με προπονητή τον γαμπρό μου, όμως στη πορεία με κέρδισε η σφαίρα, αφού έκανα και Τοξοβολία. Στην αρχή έκανα για προπόνηση τον στίβο μετά όμως άφησα το κολύμπι».

Από τη στιγμή που είδε ότι στη σφαιροβολία είχε ταλέντο όπως εξομολογείται «για μένα ο στόχος ήταν ένας: Να αγωνιστώ κάποια στιγμή για την Ελλάδα. Να γίνω μέλος της Εθνικής ομάδας και να αγωνιστώ με το εθνόσημο στο στήθος».

Πλέον ο αθλητισμός αποτελεί καθημερινότητα για εκείνον και θεωρεί ότι «ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Είναι ιδεολογία, είναι κίνητρο. Εγώ αν δεν πάω να κάνω προπόνηση δεν νιώθω καλά. Το κάνω για μένα, γιατί πάνω από όλα θέλω να νιώθω όμορφα. Ο αθλητισμός είναι κάτι που με γεμίζει. Τα μετάλλια είναι απλά η επιβράβευση μια μεγάλης προσπάθειας».