Όλοι οι άνθρωποι του στίβου παρακολουθούμε την ανοδική πορεία των επιδόσεων στην σφαιροβολία την τελευταία 10ετία. Η παρουσία των κορυφαίων αθλητών του κόσμου καθορίζεται από το υψηλό επίπεδο του «ταλέντου» που διαθέτουν από τις μικρές αγωνιστικές κατηγορίες. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι πολύ καλές επιδόσεις που πετυχαίνουν τα ταλέντα σε μικρή ηλικία, είναι αποτέλεσμα μόνο της «προίκας» από την φύση ή αποτέλεσμα μιας πρόωρα εξειδικευμένης προπόνησης στην αναπτυξιακή ηλικία.

 

Θέλοντας να δούμε, από στατιστικής πλευράς, την πορεία των επιδόσεων έγινε διαχωρισμός των κορυφαίων αθλητών παγκοσμίως σε δύο επίπεδα. Στην 1η ομάδα περιελήφθησαν 10 κορυφαίοισφαιροβόλοι που διακρίθηκαν στις μικρές αγωνιστικές κατηγορίες (Κ18-Κ20) και στην 2η ομάδα 10 σφαιροβόλοι, που ανήκουν στους κορυφαίους των ανδρών, οι οποίοι δεν είχαν αγωνιστικές επιτυχίες στις αγωνιστικές κατηγορίες Κ18-Κ20 ή δεν αγωνίσθηκαν σε διεθνείς αγώνες σε αυτές τις κατηγορίες. Και στις δύο ομάδες οι 20 αθλητές είχαν συμμετοχή σε αγώνες πολλά χρόνια στην κατηγορία ανδρών και μάλιστα, οι περισσότεροι, αρκετά χρόνια μετά την χρονιά που πέτυχαν το ατομικό τους ρεκόρ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

μέσου όρου επιδόσεων στις αγωνιστικές κατηγορίες Κ18 - Κ20 - Ανδρών

1η ομάδα (διακριθέντες στις αγωνιστικές κατηγορίες Κ18-Κ20)

Κ18 (5κιλά): 22,02 μ.

K20(6κιλά): 21,72 μ.

ΑΝΔΡΩΝ(7,25κιλά):21,15 μ.

Ο μέσος όρος ηλικίας επίτευξης του ατομικού ρεκόρ: 24 χρόνων

2η ομάδα (ΔΕΝδιακρίθηκαν ή δεν αγωνίσθηκαν στις αγωνιστικές κατηγορίες Κ18-Κ20)

Κ18 (5κιλά): 18,58 μ.

K20(6κιλά): 18,73 μ.

ΑΝΔΡΩΝ(7,25κιλά):22,50μ.

Ο μέσος όρος ηλικίας επίτευξης του ατομικού ρεκόρ: 28 χρόνων

Τα παραπάνω δεδομένα δείχνουν ότι, η πλειοψηφία των αθλητών που είχαν αγωνιστικές επιτυχίες στις μικρές αγωνιστικές κατηγορίες, είχε υψηλότερη επίδοση στην κατηγορία Κ18 σε σχέση με την κατηγορία ανδρών (22,02μ. έναντι 21,15μ.). Αντίθετα στην 2η ομάδα ο μ.ο. επίδοσης στην κατηγορία Κ18 ήταν πολύ μικρότερος από την επίδοση στην κατηγορία ανδρών(18,58μ. έναντι 22,50μ.).

 

Η ερμηνεία αυτών των δεδομένων της διαφορετικής πορείας των επιδόσεων, μεταξύ των 2 ομάδων, στην διαχρονική τους πορεία είναι πολυπαραγοντική. Όμως όσον αφορά την προπονητική διαδικασία είναι πολύπιθανόν να είναι αποτέλεσμα της «προίκας» από την φύση και μια οργάνωση της προπόνησης με βασικές απαιτήσεις και όχι εξειδικευμένη. Ειδικότερα οι σφαιροβόλοι της 2ης ομάδας φαίνεται εφάρμοσαν μια πιο πολύπλευρη προπόνηση, στις μικρές αγωνιστικές κατηγορίες και γιαυτό μεγιστοποίησαν σε υψηλότερο επίπεδο το ατομικό τους ρεκόρ στην κατηγορία των ανδρών και μάλιστα πολύ αργότερα(28 ετών). Αντίθετα οι αθλητές της 1ης ομάδας θα ξεκίνησαν νωρίτερα την ειδική προπόνηση για μεγιστοποίηση της επίδοσης. Και με δεδομένο ότι οι βιολογικές προσαρμογές δεν είναι απεριόριστες, τα επόμενα 6-8 χρόνια πέτυχαν την καλύτερη τους επίδοση. Και παρά την συνέχιση της προσπάθεια τους τα επόμενα χρόνια δεν κατάφεραν να βελτιωθούν περαιτέρω. Και αυτό αποδεικνύεται και από την μέση ηλικία (24 ετών) που πέτυχαν το ατομικό τους ρεκόρ.

Ως συμπέρασμα, από την διεθνή πραγματικότητα, και με δεδομένο ότι τα τελευταία 10-15 χρόνια η προπονητική καριέρα ξεκινάει πολύ νωρίτερα θα πρέπει μέχρι την αγωνιστική κατηγορία Κ16 οι νεαροί αθλητές να είναι πολυαθλητές ή να προπονούνται πολύπλευρα. Αυτή η προσέγγιση είναι ακόμη πιο αναγκαία σε προικισμένα από την φύση παιδιά, γιατί από αυτά θα αναδειχθούν οι πρωταθλητές των μεγάλων αγωνιστικών κατηγοριών.