Στη ζωή της Άννας Ντεντά το μπότσια μπήκε στα τέλη του 2014, η πρώτη της μεγάλη επιτυχία ήρθε την αμέσως επόμενη χρονιά στο ομαδικό παρέα με τον Γρηγόρη Πολυχρονίδη, έκτοτε μετρά πολλές και σημαντικές επιτυχίες.

Η Παραολυμπιάδα του Τόκιο είναι η δεύτερη στην αθλητική της καριέρα, ενώ θα είναι και σημαιοφόρος στην τελετή έναρξης. Όπως επισημαίνει μιλώντας στο επίσημο σάιτ της ΕΑΟΜ ΑμεΑ, «είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη τιμή για μένα γιατί κατά αρχάς είναι η δεύτερη συνεχόμενη παραολυμπιάδα που είμαι σημαιοφόρος από το μπότσια και δεύτερον είναι πολύ σημαντικό γιατί έχω δουλέψει πολύ. Ευχαριστώ την παραολυμπιακή επιτροπή για την τιμή που μου έκανε. Έχω δουλέψει πάρα πολύ. Είναι μεγάλη μου τιμή και ταυτόχρονα μεγάλη μου χαρά, που εκτός από τη συμμετοχή μου ως αθλήτρια σε αγωνιστικό επίπεδο, μου ανατίθεται και ο σπουδαίος ρόλος της σημαιοφόρου. Ευχαριστώ πολύ την Ολομέλεια της Ελληνικής Παραολυμπιακης Επιτροπής για την μεγάλη αυτή τιμή». Να υπενθυμίσουμε ότι μαζί της σημαιοφόρος θα είναι ο Θανάσης Κωνσταντινίδης.

Έχοντας αποκτήσει αρκετή εμπειρία πια και γνωρίζοντας και την ομάδα του μπότσια δεν μπορεί παρά να έχει υψηλούς στόχους. Όπως επισημαίνει, «όχι να περιαυτολογήσω, αλλά είμαστε πολύ δυνατή ομάδα. Το έχουμε αποδείξει άλλωστε. Θεωρώ ότι θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, θα προσπαθήσουμε πάρα πολύ, θα δώσουμε το 100% του εαυτού μας. Είναι ένα μεγάλο γεγονός η Παραολυμπιαάδα. Είναι όνειρο κάθε αθλητή να συμμετέχει σε αυτή. Για μένα είναι μεγάλη τιμή που βρίσκομαι στη Παραολυμπιάδα του Τόκιο. Στόχος μας είναι να επαναλάβουμε την επιτυχία του Ρίο και γιατί όχι και κάτι παραπάνω», υπογραμμίζει η Άννα Ντεντά, η οποία θα αγωνιστεί και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο.

Αυτή η Παραολυμπιάδα θα είναι διαφορετική, αλλά αυτό δεν αλλάζει τη σημαντικότητά της. «Είναι σαφές ότι έχουμε κατανοήσει ότι λόγω covid-19 φέτος θα είναι διαφορετικά όλα. Πολλά πρωτόκολλα ασφαλείας, χωρίς κόσμο. Σε αντίθεση με το Ρίο που είχε παλμό. Ο παλμός του κόσμου σίγουρα θα μας λείψει», επισημαίνει η Άννα Ντεντά, η οποία μιλά και για τον τρόπο που το μπότσια μπήκε στη ζωή της. «Η ιστορία αυτή είναι πολύ συγκινητική. Το μπότσια σαν άθλημα το γνώριζα από πολύ παλιά. Η αδελφή μου είναι καθηγήτρια ξένων γλωσσών και είχε μια μαθήτρια που ήταν αθλήτρια του μπότσια, σε άλλη κατηγορία από αυτή που αγωνίζομαι εγώ. Όλο έλεγε στην αδερφή μου “να φέρεις τη αδερφή σου να κάνει μπότσια”. Και όλο μου το πρότεινε η αδερφή μου αλλά είχα άλλες ασχολίες και άλλες δραστηριότητες. Ήθελα να σπουδάσω οπότε ήμουν προσηλωμένη αλλού. Μια μέρα είχε μιλήσει η αδερφή μου με τον ομοσπονδιακό προπονητή τον κ. Τζήμα, ο οποίος είναι προπονητής μου τα τελευταία χρόνια, πήγαμε για καφέ και μου είπε ότι έχω καλά στοιχεία για την κατηγορία που παίζω, η οποία χρειάζεται πολύ καλή στρατηγική. Έτσι ξεκίνησα το μπότσια στα τέλη του 2014, δηλαδή από το 2015 και μετά είμαι στην εθνική ομάδα με τον Πολυχρονίδη, μαζί. Είμαστε επτά χρόνια μαζί».

Το ξεκίνημά της ήταν εντυπωσιακό και έδωσε την ώθηση και για τη συνέχεια. «Θεωρώ ότι ήμουν τυχερή. Στον πρώτο ομαδικό αγώνα με τον Πολυχρονίδη κατακτήσαμε το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο και η καριέρα μου ξεκίνησε πολύ θετικά.Όταν φτάνεις ψηλά θέλεις και να μείνεις ψηλά. Και για μένα, που ήμουνα μια νέα αθλήτρια με ένα θρύλο, όπως είναι ο Πολυχρονίδης, ήθελα να είμαι πολύ εντάξει και έκτοτε είχαμε πολλές επιτυχίες».

Η Άννα Ντεντά σπουδάζει αθλητική ψυχολογία και ευελπιστεί σύντομα να καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές της, εξάλλου, όπως λέει «θεωρώ ότι οι σπουδές και η Ακαδημαϊκή καριέρα βοηθά το άτομο, το κοινωνικοποιεί και βοηθά στη δημιουργία ενός όμορφου χαρακτήρα. Θέλω να τελειώσω τα μαθήματα πρώτα και να τελειώσω την αθλητική ψυχολογία».

Καταλήγοντας θέλησε να ευχαριστήσει όλους όσους στέκονται στο πλευρό της στην προσπάθεια που κάνει εντός και εκτός αθλητισμού. «Θα ήθελα να εκφράσω μερικές ευχαριστίες γιατί έχουν μεγάλη σημασία. Θέλω πάλι να ευχαριστήσω την Παραολυμπιακή επιτροπή γιατί εκτός από τον αγωνιστικό μου ρόλο είναι πάντα δίπλα μου. Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου η οποία πάντα είναι δίπλα μου και χωρίς αυτή δεν θα χε γίνει τίποτα. Έχω την Super Μαμά. Συνέχεια είναι δίπλα μου. Αυτή και η αδελφή μου. Προπονούμαι όλα τα πρωινά. Θέλω να ευχαριστήσω το Σωματείο μου το «Άγιος Χριστόφορος». Θέλω ακόμα να ευχαριστήσω τον ομοσπονδιακό τεχνικό, τον κ. Τζήμα και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα άτομα που είναι ανάπηρα και έχουν τη δική μου βαριά αναπηρία, γιατί εγώ είμαι το ζωντανό παράδειγμα, γιατί όταν αφοσιώνεσαι σε κάτι και θέλεις τα όνειρα σου να πραγματοποιηθούν να συνεχίζουν με το κεφάλι ψηλά. Θέλω να περάσω αυτό το μήνυμα».